بررسی اثر نانوذره Fe/SDS بر میزان تولید بیوسورفاکتانت حاصل از باکتری سودوموناس آئروژینوزا برای کاربرد در صنایع نفتی

بیوسورفکتانت ها ترکیبات کاهش دهنده کشش سطحی بوده که توسط طیف گسترده ای از میکروارگانیزم ها تولید می شوند. این ترکیبات سبب تسهیل در جذب سوبستراهای غیرقابل حل توسط سلول های میکروبی می شوند. ارزشمندترین جنبه کاربردی بیوسورفاکتانت ها به ویژه رامنولیپید حاصل از سودوموناس آئروژینوزا مربوط به صنعت نفت بوده که به منظور تسهیل استخراج و انتقال نفت خام و پاکسازی نفت کش ها می تواند استفاده شود. هدف پژوهش تجربی حاضر بررسی اثر نانوذره Fe/SDS بر میزان تولید رامنولیپید حاصل از سودوموناس آئروژینوزا در محیط کشت ملاس بود. برای این منظور از غلظت های مختلف یک ، ۵۰۰ و ۱۰۰۰میلی گرم بر لیتر نانوذره Fe/SDS استفاده شده است. در بین سایر غلظت های استفاده شده، غلظت یک میلی گرم بر لیتر از نانوذره Fe/SDS دارای بهترین میزان اثر بر میزان رشد باکتری و در نتیجه میزان تولید بیوسورفاکتانت بوده است. به طوری که سبب افزایش ۲۳/۲۱% رشد سلول ها شده که در نتیجه این تعداد از سلول ها سبب افزایش تولید بیوسورفاکتانت به میزان ۲۰/۷۳% در مقایسه با نمونه کنترل شد. لازم به ذکر است افزایش غلظت این نانوذره از یک میلی گرم بر لیتر به ۵۰۰ و ۱۰۰۰میلی گرم بر لیتر سبب کاهش تدریجی میزان رشد سلول ها و تولید بیوسورفاکتانت شد که این امر ممکن است نشان دهنده دارابودن اثرات منفی این نانوذره در غلظت های بالاتر است و همچنین بهترین میزان امولسیون کنندگی بیوسورفاکتانت مربوط به نمونه کنترل در روز سوم (۷۲ساعت) است. نتایج این پژوهش نشان می دهد با استفاده از غلظت های کم نانوذره Fe/SDS می توان میزان تولید رامنولیپید حاصل از سودوموناس آئروژینوزا را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

Biosurfactant ، Pseudomonas aeruginosa ، Nanoparticles ، Fe/SDS ، بیوسورفاکتانت ، سودوموناس آئروژینوزا ، نانوذره ، Fe/SDS