ساخت و ارزیابی نانوسامانه جدید تهیه شده از کانجوگه کورکومین- دندریمر و مطالعه ثاثیر آن بر رده سلول های سرطانی و نرمال

آثار آنتی اکسیدانی، ضدسرطانی، ضدالتهاب و ضدمیکروب کورکومین دلایلی بر ارزشمندی این ماده در تحقیقات دارویی و نقش آن در بهداشت عمومی انسان است. اثر ضدسرطانی کورکومین ناشی از تاثیر این دارو بر دامنه ای از مسیرهای سلولی و مولکولی درگیر در سرطان است. با این وجود، محلولیت کم، زیست دسترسی پایین و متابولیزم سریع آن اثر نامناسبی بر خصوصیت درمانی آن گذاشته است. در این تحقیق، به واسطه کانجوگه کردن مولکول های کورکومین به ساختار دندریمری نسل چهار (پلی آمیدوآمین)، یک حامل نانوابعاد مناسب تهیه شد. مشخصه یابی نانوسامانه و تایید فرآیند کانجوگه شدن به وسیله روش های FT-IR و ۱H-NMR انجام شد. اندازه و بار سطحی ذرات با دستگاه DLS مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان بارگذاری مولکول های کورکومین روی نانوسامانه بررسی شد و در ادامه آزمایش های سلولی از جمله سمیت، ROS سلولی و آپاپتوز به وسیله آزمون MTT و تکنیک فلوسایتومتری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق عمل کانجوگه شدن کورکومین را تایید کرد و ذرات به دست آمده اندازه تقریبی ۱۰۰نانومتر داشتند. نتایج نشان داد که میزان بارگذاری کورکومین در این نانوسامانه حدود چهار مولکول به ازای هر مولکول دندریمر است. آزمایش های سلولی نشان داد که میزان سمیت، ROS سلولی و آپاپتوز ناشی از نانوحامل دندریمری در مقایسه با کورکومین آزاد بیشتر بوده است. عملکرد بهتر نانوسامانه دندریمری به واسطه بهبود خواص فیزیکوشیمیایی و افزایش محلولیت کورکومین بوده است. در مجموع، این نانوحامل به عنوان یک سامانه هوشمند و کارآمد می تواند برای رسانش داروهای آب گریز به سلول های سرطانی در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

Dendrimer ، Curcumin ، Conjugation ، Apoptosis ، Reactive Oxygen Species ، دندریمر ، کورکومین ، کونژوگاسیون ، آپاپتوز ، رادیکال آزاد