بهینه سازی نانوکپسولاسیون کارواکرول و تیمول در پلیمرکیتوسان به روش سطح پاسخ (RSM)
محل انتشار: فصلنامه زیست فناوری، دوره: 14، شماره: 2
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 1
فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BIOT-14-2_007
تاریخ نمایه سازی: 5 دی 1403
چکیده مقاله:
فراریت اسانس ها و ناپایداری آن ها در برابر عوامل محیطی، موجب محدودیت استفاده از آن ها می گردد. با این وجود، کپسوله کردن در نانوذرات پلیمری می تواند به طور قابل توجهی نیمه عمر این ترکیبات را افزایش دهد و استفاده از آن ها را به مدت طولانی تری، امکان پذیر نماید. در میان انواع پلیمرهای مورد استفاده در کپسولاسیون اسانس ها، پلیمر زیست تخریب پذیرکیتوسان به دلیل سمیت پایین و رهایش کنترل شده بسیار مورد توجه است. از اینرو، پژوهش حاضربا هدف نانوکپسولاسیون کارواکرول و تیمول درکیتوسان با تکنیک ژل سازی یونی انجام گرفت؛ و با در نظر گرفتن سه متغیر غلظت کیتوسان (۱/۰- ۳/۰ درصد)، غلظت TPP (۱/۰- ۲/۰ درصد) و غلظت اسانس (۱/۰- ۲/۰ درصد)، متوسط اندازه ی نانوذرات با استفاده از روش سطح پاسخ و طرح مرکب مرکزی بهینه سازی شد. توزیع اندازه ی ذرات و شاخص پراکندگی (PDI) نانوفرمولاسیون های آماده سازی شده به کمک آنالیز DLS، تایید بارگیری اسانس با آنالیز FTIR و بازده ی کپسولاسیون به روش اسپکتروفتومتری تعیین شد. در ادامه، نتایج حاصل از بهینه سازی سنتز نانوذرات مورد بررسی قرار گرفت که بر این اساس، شرایط بهینه ی سنتز نانوذرات کیتوسان- تیمول و دستیابی به سایز ۱۰۱ نانومتر و بازده ی کپسولاسیون ۷۲ درصد، غلظت ۱۱/۰ درصد کیتوسان، ۱۹/۰ درصد TPP و ۱۴/۰ درصد تیمول تعیین شد. در مورد نانوذرات کیتوسان- کارواکرول، غلظت ۱۳/۰ درصد کیتوسان، ۱۹/۰ درصد TPP و ۱۵/۰ درصد کارواکرول منجر به تشکیل نانوذراتی با سایز ۹۵ نانومتر و بازده ی کپسولاسیون ۶۵ درصد گردید. به طورکلی، نتایج این مطالعه توانایی روش سطح پاسخ جهت پیش بینی اندازه و پراکندگی ذرات نانوفرمولاسیون های کیتوسان حاوی کارواکرول و تیمول را نشان داد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه صداقت
Department of Marine Biology, Faculty of Marine Sciences and Technology, University of Hormozgan, Bandar Abbas, Iran.
مرتضی یوسف زادی
Department of Biology, Faculty of Sciences, University of Qom, Qom, Iran.
ارش قادری
Department of Chemistry, College of Sciences, University of Hormozgan, Bandar Abbas, Iran.
فاطمه شایسته
Department of Fisheries Science, Faculty of Marine Science and Technology, University of Hormozgan, Bandar Abbas, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
