مقایسه دو شیوه متداول ارزیابی پایداری تولید در نظامهای آبزی پروری

افزایش فزاینده جمعیت جهان، فراهم کردن پروتئین برای این جمعیت را به یک چالش بزرگ تبدیل کرده است . فرآوردههای آبزیان همواره یکی از مهمترین منابع تامین پروتئین بشر بودهاند، از همین رو در سالهای اخیر پرورش آبزیان به سریع ترین زیر بخش کشاورزی در حال رشد در جهان مبدل شده است . گسترش سریع بخش آبزی پروری به بسیاری از نگرانی های پا یداری در تولید مانند انتشار گازهای گلخانه ای منجر به تغییرات آب و هوایی ، یوتریفیکاسیون، اثرات سمی و اکوتوکسیک ، استفاده از آنتی بیوتیک ها، استفاده بیش از حد از زمین و آب مورد نیاز برای تولید آبزیان، از دست رفتن تنوع زیستی ، معرفی گونه های غیر بومی ، گسترش و تقویت انگل ها و بیماری ها، آلودگی های ژنتیکی و نگرانی های اجتماعی -اقتصادی دامن زده است . لذا حرکت به سمت طراحی و اجرای بوم نظامهایی که از منابع طبیعی تجدیدپذیر بیشتر استفاده کنند و سهم منابع تجدید ناپذ یر و آلایندههای زیست محیطی را به حداقل برسانند ضرورت دارد، از همین رو بهرهگیری از رویکردهای سیستمی مانند مطالعه چرخه زندگی (LCA) و سنتز امرژی برای سنجش پایداری روشهای مختلف تولید آبزیان از جنبه های مختلف اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی مورد توجه قرار گرفته است . این بررسی به معرفی روشها ی مطالعه چرخه زندگی و تحلیل امرژی و کاربرد آنها در صنعت آبزی پروری و معایب و مزایای هر روش می پردازد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، تولید ماهی ، بحران غذا ، محیط زیست .