نقش پروبیوتیک ها در کاهش مقاومت آنتی بیوتیک ها

پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که با مصرف در مقادیر کاف ی ، سلامتی میزبان را دو چندان می کنند ؛ این باکتریهای مفید در غذاهای تخمیر شده، مکمل ها و سایر محصولات موجود هستند. ثابت شده است پروبیوتیک ها اثرات سلامت بخشی از جمله کاهش خطر مقاومت آنتی بیوتیکی را به همراه دارند. مقاومت آنتی بیوتیکی یک نگرانی فزاینده جهانی در زمینه سلامت است که اثربخشی درمانهای آنتی بیوتیکی فعلی را تهدید میکند. مقاومت آنتی بیوتیکی زمانی اتفاق می افتد که پاتوژنها توانایی مقاومت در برابر اثرات آنتی بیوتیک را پیدا می کنند و آن ها را در درمان عفونت ها کم اثر می کنند. این امر می تواند منجر به عواقب جدی برای سلامتی از جمله افزایش مرگ و میر شود. از طرفی دیگر مصرف بیش از حد و نادرست آنتی بیوتیکها در ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی نقش به سزایی دارد. بدین منظور پروبیوتیک تراپی می تواند از طریق مکانیسم های زیر به کاهش این مشکل کمک کند :۱)تنظیم میکروبیوم روده: عدم تعادل میکروبیوم روده که به عنوان دیسبیوز شناخته می شود، می تواند در ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی دخیل باشد. لذا پروبیوتیک ها می توانند به بازگرداندن تعادل میکروبیوم روده و کاهش خطر مقاومت آنتی بیوتیکی کمک کنند. ۲) مهار پاتوژن های مقاوم به آنتی بیوتیک : تحقیقات نشان داده است که برخی از پروبیوتیک ها رشد باکتریهای مقاوم به آنتی بیوتیک را مهار می کنند و توانایی آن ها را در ایجاد عفونت کاهش می دهند. ۳) تقویت سیستم ایمنی : پروبیوتیک ها می توانند سیستم ایمنی را تحریک کرده و توانایی آن را در مبارزه با عفونت ها افزایش و نیاز به آنتی بیوتیک ها را کاهش دهند. ۴)کاهش مصرف آنتی بیوتیک :پروبیوتیک ها می توانند به کاهش بروز عفونت ها کمک کنند که به نوبه خود نیاز به آنتی بیوتیک ها را تقلیل می دهد . این امر مسبب کند شدن روند ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی می شود. ۵) تقویت عملکرد سد روده ای : پروبیوتیک ها می توانند به حفظ یکپارچگی سد روده کمک نما یند و از طرفی دیگر انتقال باکتریها و سموم را به جریان خون که موجب مقاومت آنتی بیوتیکی می شود کاهش دهند.۶)تولید عوامل ضد میکروبی : برخی از پروبیوتیک ها موادی تولید می کنند که موجب مهار رشد پاتوژن ها می شود؛ لذا این امر نیاز به آنتی بیوتیکها را کاهش می دهد و توسعه مقاومت آنتی بیوتیکی را کند میکند. ۶) حذف رقابتی : پروبیوتیکها می توانند با پاتوژن ها برای مواد مغذی و مکانهای چسبندگی در روده رقابت کنند و در نتیجه ، استقرار و تکثیر باکتری ها ی مضر که ممکن است حامل ژنها ی مقاوم آنتی بیوتیکی باشند را کاهش دهند. مطالعات نشان داده است سویه های پروبیوتیکی اعم از لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، بیفیدوباکتریوم بیفیدوم و باسیلوس کواگوالنس نسبت به سایر پروبیوتیک ها دارای پتانسیل بالقوه ای در مبارزه با مقاومت آنتی بیوتیکی می باشد . شایان ذکر است همه سلول های پروبیوتیکی به طور یکسان موثر نیستند و اثربخشی آن ها بر اساس میکروبیوم موجود در هر فرد متفاوت می باشد. بنابراین انتخاب پروبیوتیک مناسب برای عفونت خاص و فرد بیمار برای اخذ نتیجه مطلوب بسیار مهم است .لذا استفاده بهینه از آن ها از نظر دوز و زمان بندی در کنار آنتی بیوتیکها نیازمندتحقیقات و آزمایشات بالینی بیشتر می باشد . بنابراین کاربرد پروبیوتیک ها به عنوان یک درمان مکمل در کنار آنتی بیوتیکها می تواند به کند شدن روند ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی و بهبود سلامت عمومی کمک کند

کلیدواژه ها:

پروبیوتیک ، مقاومت ، آنتی بیوتیک ، سلامتی