شناسایی روند ارکان امنیت غذایی در ایران از منظر شاخص های سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد

قانون اساسی و سند چشم انداز بیست ساله کشور، برنامه های پنج ساله پیشرفت (توسعه ) جمهوری اسلامی ایران، اهمیت و توجه گسترده ای به تامین امنیت غذایی داشته است . چندبعدی و کیفی بودن، ضعف در نظام رصد پایش سبب شده است تا سنجش وضعیت امنیت غذایی یکی از چالش های پیش روی سیاستگذاران باشد. برای سنجش وضعیت امنیت غذایی در سطح ملی شاخص های مختلفی پیشنهاد شده که به تغییر مفهوم عملیاتی امنیت غذایی و نوع شاخص ها و روشهای مورد استفاده برای سنجش آن نیز انجامیده است . از این رو در این مطالعه وضعیت ارکان چهارگانه امنیت غذایی بر اساس آمار سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد (FAO) طی سالهای ۲۰۲۳-۲۰۰۰ میلادی ارایه شده است . تحلیل این دادهها فرصتی فراهم می آورد تا نارسایی ها به تفکیک ارکان چهارگانه امنیت غذایی مورد ارزیابی و تحلیل واقع شود. همچنین آمار و اطلاعات سازمان فائو، امکان بررسی روند و وضعیت شاخص امنیت غذایی برای ایران را تسهیل می کند . یافته ها نشان داده است که ایران اگر چه در رکن فراهمی غذا عملکرد مناسبی داشته است ، اما از وضعیت مطلوبی به ویژه در زمینه دسترسی اقتصادی به غذا شیوع چاقی میان جمعیت بزرگسال، شیوع کم خونی تغذیه ای در زنان در سنین باروری و نسبت وابستگی به واردات غلات برخوردار نیست .

کلیدواژه ها:

دسترسی فیزیکی و اقتصادی ، ثبات و پایداری ، سلامت و مصرف ، فراهمی غذا