اثربخشی طرح واره درمانی برتعهد زناشویی در افراد خیانت کننده در ازدواج در متاهلین مراجعه کننده به مراجع قضایی شهر بابل

هدف این پژوهش، اثربخشی طرحواره درمانی بر تعهد زناشویی در افراد خیانت کننده در ازدواج در متاهلین مراجعه کتتده به مراجع قضایی شهر بابل بوده است. این پژوهش بر اساس ماهیت شبه آزمایشی، بر اساس هدف کاربردی، برحسب موقعیت، میدانی بوده است. تعداد ۱۲۰نفر( ۶۰ نفر مرد و ۶۰ نفر زن) از متاهلین مراجعه کتتده به مراجع قضایی شهر بابل، به صورت تصادفی و به شیوه هدفمند با استفاده از روش کوکران انتخاب شدند. که یک گروه به عنوان گروه مداخله طی۱۰ جلسه یک ساعت و نیم تحت آموزش قرار گرفتند و یک گروه به عنوان گروه کنترل بدون مداخله و آموزش در پژوهش شرکت کردند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه تعهد زناشویی ادامز و جونز ۱۹۹۷ در مقیاس ۵ گزینه ای لیکرت نمره گذاری شد برای روایی پرسشنامه از شاخص هایCVR و CVIاستفاده شده است و برای پایایی آن از روش آلفای کرونباخ استفاده شد.که الفای کرونباخ به دست آمده ۰/۹۳ بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۲مورد تجزیه و تحلیل نهایی قرار گرفت. نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر تعهد زناشویی در افراد خیانت کننده در ازدواج در متاهلین مراجعه کننده به مراجع قضایی شهر بابل تاثیر مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، تعهد زناشویی ، ازدواج