نقش عدالت سازمانی در رضایت شغلی با توجه به میانجی گری فرسودگی شغلی پرستاران

چکیده زمینه و هدف: ارتقاء رضایت شغلی، یکی از مهم­ترین اهدافی است که مدیران سازمان­ها در پی آن هستند چراکه زمینه ارتقاء بهره ­وری را فراهم می سازد. بنابراین هدف پژوهش حاضر تعیین نقش عدالت سازمانی بر رضایت شغلی با میانجی گری فرسودگی شغلی در بین پرستاران بود. روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود که روی ۱۶۵ نفر از پرستاران بیمارستان ولی عصر بیرجند که در سال ۱۳۹۵ اشتغال به خدمت داشتند انجام گرفت. نمونه ها با روش نمونه­ گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های رضایت شغلی مینوسوتا (۱۹۹۲)، عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (۱۹۹۳) و فرسودگی شغلی مسلاچ و جکسون (۱۹۹۳) استفاده شد. داده ­ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۱۸ و آزمون­ های آماری ضریب رگرسیون چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته­ ها: نتایج نشان داد که فرسودگی شغلی، عدالت سازمانی و رضایت شغلی پرستاران به ترتیب با میانگین ۰/۴۱±۲/۳۴ ، ۰/۷۹±۲/۱۴ و ۰/۵۳±۲/۷۳ در سطوح پایین تر از متوسط قرار داشتند. عدالت سازمانی، ۲۵ درصد از واریانس رضایت شغلی و ۳۲ درصد از واریانس فرسودگی شغلی پرستاران را تبیین می­کرد. همچنین ۲۷ درصد از تغییرات واریانس رضایت شغلی پرستاران مربوط به فرسودگی شغلی آنها بود. نتیجه گیری: براساس نتایج، عدالت سازمانی سبب بهبود رضایت شغلی و نیز کاهش فرسودگی شغلی در پرستاران می‫شود. بنابراین با بهبود عدالت در سازمان های درمانی، می­توان سبب کاهش فرسودگی شغلی و افزایش کارایی در پرستاران شد.

کلیدواژه ها:

Nurse ، Job Satisfaction ، Organizational Justice ، Burnout ، پرستار ، رضایت شغلی ، عدالت سازمانی ، فرسودگی شغلی