الگوی روابط ساختاری پیش بینی استرس کووید-۱۹ بر اساس خودکنترلی با نقش میانجیگری حمایت اجتماعی درک شده در دانش آموزان

زمینه و هدف: همه گیری کووید-۱۹ چالش ها و عوامل استرس زای بی سابقه ای را بر جمعیت سراسر جهان ایجاد کرده است. پژوهش پیش رو با هدف تعیین الگوی روابط ساختاری پیش بینی استرس کووید- ۱۹ بر اساس خودکنترلی با نقش میانجیگری حمایت اجتماعی درک شده در دانش آموزان انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر، توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. از بین کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر اردبیل در سال ۱۳۹۹، تعداد ۲۵۰ نفر به شیوه نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع ­­آوری داده ­ها از پرسشنامه­ های استرس کرونا، حمایت اجتماعی درک شده و خودکنترلی استفاده شد. داده ­ها با استفاده از آزمون­های ضریب همبستگی پیرسون و مدل­یابی معادلات ساختاری و نرم افزارهای Spss-۲۵ و ۸Lisrel-۸. تجزیه وتحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج نشان داد که استرس کرونا با خودکنترلی (۰/۷۰- r=؛ ۰/۰۰۱>p) و حمایت اجتماعی درک شده (۰/۷۳- r =؛ ۰/۰۰۱ >p) ارتباط منفی و معناداری داشت. همچنین بین حمایت اجتماعی درک شده و خودکنترلی (۰/۷۲ r=؛ ۰/۰۰۱>p) ارتباط مثبت و معناداری دیده شد. مدل بر اساس شاخص­های برازش، کفایت مناسبی داشت. بر اساس یافته ها، خودکنترلی هم به صورت مستقیم و هم غیرمستقیم با میانجیگری حمایت اجتماعی درک شده بر استرس کرونا تاثیر داشت. نتیجه ­گیری: نتایج نشان داد که خودکنترلی به همراه حمایت اجتماعی درک شده می ­تواند نقش مهمی در استرس کرونا داشته باشد؛ بنابراین یافته های این پژوهش می تواند ارائه مداخلات روان شناختی دقیق تر توسط بخش های آموزشی را تسهیل کند.

کلیدواژه ها:

self-control ، Covid-۱۹ Stress ، Perceived Social Support ، Students ، خودکنترلی ، استرس کووید- ۱۹ ، حمایت اجتماعی درک شده ، دانش آموزان