ارزیابی تاثیر پوزولان زئولیت به همراه الیاف پلی الفین بر دوام و خواص مکانیکی بتن

امروزه بتن به دلیل برخورداری از ویژگی های برجسته ای همچون مقاومت فشاری نسبتا بالا، دوام مناسب، شکل پذیری و جنبه های اقتصادی، یکی از کاربردی ترین مصالح ساختمانی است. علیرغم مزایای ذکر شده، آلودگی های زیست محیطی ناشی از تولید سیمان پرتلند به عنوان یکی از اجزای اصلی بتن، باعث گردیده است که پژوهشگران بدنبال یافتن راهی برای کاهش مصرف سیمان می باشند تا آثار مخرب زیست محیطی در روند تولید آن کاهش یابد. کاهش دوام بتن ناشی از عواملی نظیر انقباض، یخ زدگی، حمله کلریدی و حمله سولفاتی می باشد. جایگزینی درصدی از وزن سیمان پرتلند با دیگر مواد دارای خاصیت سیمانی همچون پوزولان های طبیعی و یا محصولات جانبی صنعتی و همچنین استفاده از الیاف از جمله راهکارهای بهبود خواص مکانیکی و دوام بتن می باشد. استفاده از این افزودنی ها ترک ها را کاهش و مقاومت فشاری، مقاومت کششی و دوام بتن در برابر شرایط نامساعد محیطی را افزایش میدهند. برای این منظور ابتدا طرح مخلوط های مختلف برای هر یک از افزودنی های ذکر شده به صورت جداگانه و سپس بصورت ترکیبی در نظر گرفته شد. پس از تولید و عمل آوری نمونه های بتنی، آزمایش های مقاومت فشاری، مقاومت کششی، درصد جذب آب و آزمایش نفوذپذیری تحت فشار بر روی نمونه ها انجام و سپس نتایج بدست آمده مقایسه گردید. آزمایش های ذکر شده در بالا بر روی تعداد ۱۶۸ نمونه حاصل از ۷ طرح اختلاط انجام شد. نتایج نشان میدهد که استفاده از پوزولان زئولیت به میزان ۱۵ درصد جایگزین وزن سیمان و ۰.۴ درصد الیاف پلی الفین بصورت حجمی بعنوان ترکیب بهینه، مقاومت فشاری و کششی نمونه ها را به ترتیب به میزان ۵۰ و ۵۴ درصد نسبت به مقادیر متناظر از نمونه شاهد (بدون پوزولان و الیاف) در محیط عمل آوری آب افزایش میدهد. همچنین میتوان مشاهده نمود که افزودن زئولیت باعث کاهش میزان جذب آب و میزان نفوذپذیری و بالعکس افزودن الیاف پلی الفین موجب افزایش میزان جذب آب و میزان نفوذپذیری نمونه های بتنی می گردد.

کلیدواژه ها:

پوزولان زئولیت ، الیاف پلی الفین ، خواص مکانیکی ، دوام بتن