مطالعه تطبیقی شرط تقدم و تاخر انتقال مالکیت

شرط تقدم انتقال مالکیت، ممکن است از زمان انعقاد عقد صورت پذیرد و یا از زمان انحلال آن که به اثر رجعی انحلال تعبیر می­شود. شرط تاخر انتقال نیز ممکن است از زمان انعقاد عقد باشد و یا نسبت به زمان انحلال آن. هدف از این مقاله، بررسی امکان صحت چنین شرطی از نظر حقوق داخلی و حقوق برخی کشورهای دیگر است. برای استدلال به صحت چنین شرطی در حقوق ایران می­توان به موارد متعدد تخطی از قاعده علی و معلولی در امور اعتباری و حقوقی اشاره کرد. همچنین می­توان بنای عقلا و نظر برخی از فقهای نامدار مبنی بر عدم مخالفت چنین شرطی با شرع را مستند آن قرار داد. شرط تقدم انتقال مالکیت از زمان انحلال عقد (شرط رجعی) در بیشتر نظام­های حقوقی پذیرفته شده است. این شرط از لحاظ مبنا، تفاوتی با شرط تقدم انتقال مالکیت از زمان انشا ندارد و در صورت قبول شرط تقدم انتقال مالکیت از زمان انشا، این شرط نیز باید پذیرفته شود. در خصوص تاخر انتقال مالکیت، اگر انتقال به یک امر محتمل، معلق باشد از نوع تعلیق بوده و بیشتر چنین شرطی را صحیح دانسته­اند. اگر هم انتقال مالکیت، موقوف به زمان خاصی شده باشد به آن تاجیل گفته می­شود که اگر دائمی بودن از شروط اساسی مالکیت نباشد این شرط نیز اصولا بدون اشکال خواهد بود. کلمات کلیدی:انتقال مالکیت، شرط تقدم، شرط تاخر، تعلیق عقد، تاجیل عقد، انحلال عقد.انتقال مالکیت، شرط تقدم، شرط تاخر، تعلیق عقد، تاجیل عقد، انحلال عقد.

کلیدواژه ها:

انتقال مالکیت ، شرط تقدم ، شرط تاخر ، تعلیق عقد ، تاجیل عقد ، انحلال عقد