آثار اثبات ضرورت ازلی صفت کمال بر واجب بالذات

یکی از مسائل مهم جریان فلسفه، اثبات خداوند بوده است. اثبات خداوند دو جنبه دارد. اثبات ذات و اثبات صفات. براهینی که اثبات ذات می کند لزوما منجر به اثبات صفات نیست. بنابراین فلاسفه با بکارگیری براهین امکان و وجود، صدیقین و مانند نمی توانند اثبات صفات را برای خداوند داشته باشند. از این رو فلاسفه با این مسئله مواجه هستند که چگونه صفات را برای خداوند اثبات کنند. آنان با استفاده از قاعده «واجب الوجود بالذات از همه جهت واجب الوجود» درصدد اثبات صفات خداوند برآمده اند. نتیجه بکارگیری این قاعده اثبات تنها اوصاف ذاتی واجب و ضرورت ازلی برای خداوند است. اثبات قاعده «ان الواجب لذاته واجب من جمیع جهاته» آثاری را درپی دارد. نخست اینکه براساس این قاعده واجب الوجود دارای حالت منتظره نیست، یعنی همه اوصاف ذاتی او بالفعل برای او ثابت هستند و دیگر اینکه اصل قاعده مخصوص واجب الوجود است، اما دیگر موجودات مجرد در اصل می تواند با خداوند مشترک باشد. این تحقیق بنیادی است که با رویکرد تحلیلی و به روش کتابخانه ای انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

واجب الوجود ، وجوب لذاته ، ذات ، صفات ، صفات ذاتی