مدل های فرآیند مربیگری

مربیگری شغلی به عنوان یکی از ابزارهای مهم مدیریت منابع انسانی و توسعه فردی در سازمانها به شهرت رسیده است . این فرآیند که به انتقال دانش ، مهارتها و تجربیات از فردی به فرد دیگر با هدف بهبود عملکرد و توسعه حرفه ای می پردازد، اخیرا در بسیاری از صنایع و شرکت ها به عنوان یک ابزار حیاتی شناخته شده است . در این پژوهش به تعریف مربیگری و نقش آن بر مدیریت عملکرد، تاریخچه مربی گری و اتواع مدل های فرآیند مربی گری و مزایای آن از طریق مطالعه منایع و مقالات معتبر به روش کتابخانه ای پرداخته شد. نتایج حاصل از مطالعه منابع متعدد نشان داد که استراتژی های مربیگری بر بهبود مهارتها و عملکرد افراد متمرکزند. مهارت های مربیگری رهبر یک سازمان تاثیر بسزایی در بهبود روحیه ی کارکنان دارد و به سازمانها کمک می کند تا به اهداف خود دست پیدا کنند. مهارت های مربیگری رهبران به طور مستقیم بر بهره وری و موفقیت نهایی تیم یا سازمان تاثیر می گذارند همچنین برای معلمان نیز مربی گری می تواند کمک کند تا کلاسهایشان را بهتر مدیریت کنند. این کار باعث می شود دانش آموزان بیشتر در فعالیت ها شرکت کنند و معلمان هم بتوانند بر روی تدریس ، که در آنمهارت بیشتری دارند، تمرکز کنند.

کلیدواژه ها:

مربیگری ، مدیریت ، عملکرد ، منابع انسانی