رابطه طرحواره های جنسیتی با گرایش به عهدشکنی در زنان شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه رابطه طرحواره های جنسیتی ، با گرایش به عهد شکنی در زنان شهر تهران بود. روش این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان متاهل شهر تهران در سه ماهه اول سال۱۴۰۳ بودند که به جهت مشکلات خانوادگی به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی خانواده مراجعه کرده بودند، از این جامعه آماری تعداد ۲۰۰نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده های مورد نظر با استفاده از پرسشنامه های گرایش به عهدشکنی زناشویی ، پرسشنامه طرحواره شناختی فعال شده در بافت جنسی ، پرسشنامه به دست آمدند. برای تحلیل نتایج از روش همبستگی و رگرسیون چند گانه استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از SPSS انجام شد. نتایج نشان داد که همبستگی مثبت معناداری بین طرحواره های جنسیتی ، با گرایش به عهدشکنی زناشویی وجود دارد .همچنین آزمون رگرسیون نیز نشان داد که طرحواره جنسیتی ۸/۴۵ درصد از واریانس واریانس گرایش به عهدشکنی را پیش بینی نماید، مدل رگرسیون دلزدگی زناشویی نیز نشان داد که این متغیر ۳۵ درصد از واریانس گرایش به عهدشکنی را پیش بینی نما ید، همچنین مدل رگرسیون ویژگی های شخصیت توانسته است ۳۵درصد از واریانس گرایش به عهدشکنی را پیش بینی نماید. نتایج این پژوهش دارای نکات مهم برای برنامه ریزان و مشاوران خانواده در راستای پیشگیری از عهدشکنی و استحکام بنیان خانواده می باشد.

کلیدواژه ها:

طرحواره های جنسیتی ، گرایش به عهدشکنی .