اثر بخشی آموزش درمان شناختی رفتاری برتنظیم هیجان و سبک های حل مساله نوجوانان دارای اختلال اضطراب فراگیر

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش درمان شناختی رفتاری برتنظیم هیجان و سبک های حل مساله نوجوانان دارای اختلال اضطراب فراگیر انجام گرفت . این پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل ۱۵۰ نوجوان دختر دارای اختلال اضطراب فراگیر مراجعه کننده به ۷ کلینیک مشاوره و روانشناختی در سال ۱۴۰۳ شهر اصفهان بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۴۰ نوجوان به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی جایگزین در دو گروه آزمایش (۲۰)نفر و کنترل(۲۰) نفر گمارده شدند. ابزارپژوهش شامل پرسشنامه تنظیم هیجان گارنفسکی ،کرایج و اسپینهاون(۲۰۰۲)، پرسشنامه سبک های حل مساله کسیدی و لانگ (۱۹۹۶) و پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر (GADQ) اسپیتزر و همکاران (۲۰۰۶)، بود. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA)استفاده شده است .یافته ها نشان داد که آموزش درمان شناختی رفتاری در افزایش استفاده از راهبرد مثبت تنظیم هیجان وبهبود سبک های حل مساله نوجوانان دختر دارای اختلال اضطراب فراگیر در شهراصفهان موثر بوده است . بنابراین پیشنهاد می شود درمان شناختی رفتاری برای افزایش توانایی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر در مواجهه با چالش ها و موقعیت های دشوار زندگی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، تنظیم هیجان ، سبک حل مساله ، اختلال اضطراب فراگیر ، نوجوانان