اثربخشی آموزش شفقت به خود بر احساس گرفتاری در دانشجویان دختر دارای اختلال اضطراب اجتماعی

مقدمه : اضطراب اجتماعی شایع ترین اختلالات روان پزشکی در جمعیت دانشجویی است . پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود براحساس گرفتاری در دانشجویان دختر دارای اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد.روش: این پژوهش مطالعه کاربردی از نوع نیمه آزمایشی ، با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بوده و جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانشجویان دختر دارای اختلال اضطراب اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ در این دانشگاه مشغول تحصیل بودند. از طریق روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری ( آزمایش و کنترل) جایگزین شدند. از پرسشنامه هراس اجتماعی کانور و پرسشنامه احساس گرفتاری گیلبرت و آلان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی ( تحلیل کوواریانس ) استفاده شد .یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که مداخله به روش آموزش شفقت در مرحله پس آزمون، تاثیر معناداری بر نمرات این متغیر در پژوهش داشته است ( احتمال معناداری .(p<۰.۰۱ بنابراین آموزش شفقت با مربع اتای ۵۸۱.۰ باعث بهبود در متغیر احساس گرفتاری شده است .نتیجه گیری : بنابر یافته های پژوهش ، آموزش شفقت به خود بر احساس گرفتاری در دانشجویان دختر دارای اختلال اضطراب اجتماعی اثربخش بود. بنابراین پیشنهاد می شود که از این آموزش برای بهبود احساس گرفتاری در دانشجویان دارای اختلال اضطراب اجتماعی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

آموزش شفقت به خود ، احساس گرفتاری ، اختلال اضطراب اجتماعی