تولید پروتئین آبکافت شده به روش شیمیایی از امعا و احشای ماهی کپور نقره ای و استفاده از آن به عنوان محیط کشت باکتری سودوموناس آئروژینوز

اهداف: ضایعات مربوط به صنایع شیلاتی شامل ۵۰% وزن ماهی است. استفاده از این مواد خام برای تولید پروتئین آبکافتی موجب تولید پپتیدهایی با ویژگی های عملکردی می شود. هدف پژوهش، تولید پروتئین آبکافت شده به روش شیمیایی از امعا و احشای ماهی کپور نقره ای و استفاده از آن به عنوان محیط کشت باکتری سودوموناس آئروژینوز بود. مواد و روش ها: پژوهش تجربی حاضر روی ماهی کپور نقره ای در پژوهشکده اکولوژی دریای خزر انجام شد. پس از انجمادزدایی امعا و احشای ماهی کپور نقره ای در دمای C۴º، آبکافت در pH اسیدی ۳/۳ و قلیایی ۱۲ و دمای ۷۰ و C۸۵º انجام شد. از پپتون های تولیدشده از هر تیمار (با ۳ تکرار) به عنوان منبع ازت در محیط کشت باکتری سودوموناس آئروژینوز به مدت ۴۸ ساعت استفاده و با محیط کشت تجاری نوترینت براث مقایسه شد. داده ها با نرم افزار SPSS ۱۷ از طریق تحلیل واریانس دوطرفه، آزمون T مستقل و آزمون دانکن تحلیل شدند. یافته ها: کمترین و بیشترین درجه آبکافت به ترتیب مربوط به آبکافت قلیایی در دمای ۷۰ و C۸۵º بود. روند افزایشی رشد باکتری در تیمارهای محیط کشت حاوی پپتون در دمای C۸۵º در طول ۴۸ ساعت به جز در زمان ۲۴ ساعت اختلاف معنی داری نداشتند، اما با تیمار شاهد در همه زمان ها اختلاف معنی داری داشتند (۰/۰۵پروتئین آبکافت شده از امعا و احشای ماهی کپور نقره ای، آبکافت قلیایی در دمای بالا بهتر از آبکافت اسیدی است و رشد باکتری سودوموناس آئروژینوز در پپتون تولیدی به خوبی رشد آن در محیط کشت تجاری است.

کلیدواژه ها:

Pseudomonas aeruginosa ، Chemical Hydrolysis ، Peptone ، Protein ، Hypophthalmichthys moltirix ، سودوموناس آئروژینوز ، آبکافت شیمیایی ، پپتون ، پروتئین آبکافت شده