پیش بینی اشتیاق به یادگیری درس زبان انگلیسی بر اساس روش تدریس معلم وخودکارآمدی در دانش آموزان مقطع دوم متوسطه

پژوهش حاضر، با هدف پیش بینی اشتیاق به یادگیری درس زبان انگلیسی بر اساس روش تدریس معلم وخودکارآمدی در دانش آموزان انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعهآماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهر انگوران بود که با استفاده از فرمول کوکران ۱۵۰نفر ۸۸ دختر و ۶۲ پسر با روش نمونه گیری طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها ازپرسشنامه های محقق ساخته روش تدریس معلم، خودکارآمدی چینگ و مورگان ۱۹۹۹ ، اشتیاق تحصیلیفردریکز، بلومنفیلد و پاریس ۲۰۰۴ که دارای روایی و پایایی قابل قبولی بودند، استفاده شد. داده ها بااستفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون موردتجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین روش تدریس معلم با اشتیاق به یادگیری درس زبان انگلیسی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت P<۰/۰۵ بین خودکارآمدی با اشتیاق به یادگیری درس زبان انگلیسی رابطه معناداری وجود داشت P<۰/۰۵. همچنین نتایج ضریب رگرسیون نشان داد که متغیر روش تدریس معلم و خودکارآمدی پیشبینی کننده اشتیاق به یادگیری درس زبان انگلیسی بود و روش تدریس معلم قدرت بیشتری داشت P<۰/۰۵. در مجموع، می توان نت یجه گرفت که بهبود و ارتقاء خودکارآمدی و کاربرد روشهای فعال تدریس توسط معلمان می تواند به شکل مستقیم منجر به افزایشاشتیاق به یادگیری درس زبان انگلیسی گردد که پیشنهاد می گردد با برگزاری کارگاه های آموزشی معلمانبا روشهای نوین و فعال تدریس در درس زبان انگلیسی بیشتر آشنا گردند.

کلیدواژه ها:

روش تدریس معلم ، خودکارآمدی ، اشتیاق به یادگیری ، زبان انگلیسی