ارزیابی فنی عملکرد سیستم های آبیاری بارانی اراک

یکی از اجزای لاینفک هر آبیاری به منظور اصلاح سیستم و مدیریت آن ارزیابی می باشد. در این تحقیق ۱۰ سیستم آبیاری کلاسیک ثابت در دشت اراک به طور کاملا تصادفی انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که معیارهای ارزیابی در اکثر سیستم ها ، دارای مقادیر نامطلوب و غیر قابل قبولی بوده و پایین تر از حد مجاز مریام و کلر می باشند، به نحوی که مقادیر میانگین معیارهای PELQ، DU، CU و AELQ در این ۱۰ سیستم به ترتیب ۵۸/۹۲، ۵۱/۲۷، ۳۹/۴۳ و ۳۹/۴۳ درصد بدست آمد. فشار نامناسب سیستم و فواصل زیاد آبپاش در مناطق بادخیز در طراحی نامناسب دیده می شد. استفاده از آبپاش هایی با مشخصات و مدل های مختلف در یک سیستم نیز از دلیلی دیگر در پایین بودن یکنواختی توزیع آب بود. طراحی نادرست، اجرای نامناسب و آموزش ناکافی بهره برداران باعث اتلاف سرمایه های اولیه و بروز مشکلات در بهره برداری و کوتاهی عمر مفید طرح ها در این منطقه است.

کلیدواژه ها:

آبپاش ، آبیاری ، ضریب یکنواختی ، طراحی