بررسی اثر میزان آبیاری و تاریخ کشت بر عملکرد و بهره وری آب گوجه فرنگی تحتشرایط شوری منابع آب و خاک

به منظور بررسی اثر میزان آبیاری و تاریخ کشت بر عملکرد و بهره وری مصرف آب گوجه فرنگی تحت شرایط شوری آب آبیاری dS/m ۷، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار و به مدت سه سال زراعی (۱۳۹۸-۱۴۰۲) در مرکز تحقیات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی بوشهر بوشهر اجرا شد. آرایش تیمارها تحت روش آبیاری قطره ای از نوع tape شامل ۱ - تاریخ کشت (۱۵ شهریور، ۱۵ مهر و ۱۵ آبان) و ۲- میزان آب آبیاری (۷۵، ۱۰۰ و ۱۲۵ درصد نیاز آبی محاسبه شده با معادله فائو -پنمن -مانتیث) اعمال گردید. طبق نتایج، بیشترین عملکرد (t.ha-۱ ۷۷/۴) مربوط به تاریخ کشت ۱۵ مهر و ۱۰۰ درصد آب آبیاری بود. همچنین، بیشترین میانگین بهره وری آب (۳-۱۴/۲kg.m) مربوط به تاریخ کشت ۱۵ مهر و ۷۵ درصد آب آبیاری بود. بطور کلی کشت زود هنگام (۱۵ شهریور) یا دیر هنگام (۱۵آبان) منجر به کاهش عملکرد و بهره وری آب گردید. آبیاری بیش از ۱۰۰ درصد نیاز آبی برآورد شده به روش پنمن مانتیث باعث کاهش عملکرد و بهره وری آب شد. لذا تاریخ کشت ۱۵ مهر و تامین ۱۰۰درصد آب آبیاری به عنوان تیمار برتر شرایط آزمایش پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

آبیاری قطره ای ، بهره وری آب ، گوجه فرنگی ، شوری