جایگاه کودهای زیستی در افزایش بهره وری آب از طریق ایفای نقش در مدیریت تنشخشکی در محصولات کشاورزی

کاربرد فناوری های زیستی در مواردی برطرف کننده معضلات بخش کشاورزی بوده است. یکی از مشکلات مهم تولید محصولات کشاورزی به واسطه موقعیت جغرافیایی در ایران، کمبود آب و تنش خشکی در پهنه گسترده ای از زمین های قابل کشت است. استفاده از پتانسیل ریز جانداران مفید خاک در قالب فرآورده های زیستی یکی از گزینه های مناسب در این مورد است. این ریز جانداران از راه تولید مواد مختلف خارج سلولی در طی متابولیسم سلولی خود رشد گیاهان را تحت تاثیر قرار می دهند. انواع ریز جانداران بومی مناطق خشک که با شرایط سخت سازگاری پیدا کرده اند دارای ویژگی تولید مواد اختصاصی تری هستند که قادرند گیاهان را در برابر شرایط تنش خشکی حمایت کنند. پژوهش های مختلفی در مراکز علمی پژوهشی کشور در این مورد انجام شده است که جمع بندی آن ها می تواند برای ارائه یک نقشه راه برای دستیابی به یک فرمولاسیون زیستی مناسب برای محصولات کشاورزی ویژه مناطق خشک راه گشا باشد. در این مقاله ضمن ارائه اهمیت مسئله، برخی راهکارها و توصیه های لازم در این مورد ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

محرک رشد ، مایه تلقیح ، ACC دآمیناز