بررسی نحوه تاثیر تشویق و تنبیه در افزایش یادگیری

تشویق و تنبیه به عنوان دو رکن مهم در آموزش و پرورش در کنترل و تعدیل رفتار دانش آموزان بسیار تاثیرگذار است. معلمان از تشویق و تنبیه برای برانگیختگی استعداد های دانش آموزان و سرکوب رفتارهای نادرست آن ها استفاده می کنند. تشویق و تنبیه از مباحث تربیتی و اخلاقی است که به عنوان ابزارهای کمکی نقش مهمی در تربیت کودکان دارند. با تشویق کودکان رغبتی در درون آن ها ایجاد می شود که به انجام رفتار مطلوب راغب تر می شوند و در جهت دهی آن ها به هدف و مقصد شان موثر است و با تنبیه کودک او را هشیار می کنیم که راه و روشی که در پیش گرفته، اشتباه است و باید بر گردد(شریفی و دیگران، ۱۴۰۰).تنبیه در مواردی بکار می رود که رفتار دانش آموز ناپسند، بر خلاف مقررات و غیردلخواه است و می خواهیم آن را خاموش و تضعیف کنیم. این دو روش باید به طور صحیح بکار رود تا موجب آرامش خاطر گردد. در مورد تشویق و تنبیه مطالعات زیادی توسط روانشناسان صورت گرفته است و این مطالعات نشان می دهم که اثر تشویق بیش از تنبیه است و تا جایی که ممکن است باید از تنبیه خودداری شود زیرا تنبیه عوارضی ناخوشایند را دربردارد. تشویق باید بجا و مناسب باشد و به محض مشاهده و انجام رفتار مناسب از سوی دانش آموزان باید بلافاصله اعمال گردد و از تشویق های بی مورد نیز خودداری کرد. تشویق مناسب و بجا در یادگیری تاثیر به سزایی دارد(تاج یوسفی گوهرگان و دیگران، ۱۴۰۲).

کلیدواژه ها:

یادگیری ، افزایش آموزش ، تشویق و تنبیه