اثربخشی آموزش حل مسئله به شیوه گروهی بر افزایش شادکامی و کیفیت زندگی مادران دانش آموزان پسر منطقه ۲۰ تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش حل مسئله به شیوه گروهی برافزایش شادکامی وکیفیت زندگی مادران دانش آموزان دانش آموزان پسرابتدایی منطقه ۲۰ تهران است.جامعه آماری پژوهش حاضر مادران دانش آموزان پسر ابتدایی منطقه ۲۰ تهران که از طریق نمونه گیری تلفیقی از مشارکت داوطلبانه با گمارش تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شد.ابزاری که دراین پژوهش به کار رفته عبارتند از: پرسشنامه شادکامی اکسفورد و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی.طرح پژوهش از نوع آزمایشی بود که به طریق زیر اجرا شد:اپتدا یک آزمون به عمل امد بدین صورت که پرسشنامه شادکامی زندگی و کیفیت زندگی اجرا شد و کسانی که دارای کمترین نمره در شادکامی و کیفیت زندگی بودند به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند.سپس پنج جلسه آموزش حل مسئله به گروه آزمایش داده شد، ولی گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت کردند.سپس پس آزمون از دو گروه به عمل امد و بعد ازیک ماه بر روی گروه آزمایش،گواه و پیگیری انجام شد.برای بررسی اثربخشی آموزش گروهی حل مسئله بر میزان شادکامی و کیفیت زندگی و تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس استفاده شد که نتایج نشان دادند که آموزش گروهی حل مسئله به طور کلی شادکامی و کیفیت زندگی مادران دانش آموزان را در مرحله پس آزمون نسبت به گروه گواه افزایش می دهد و در مرحله پیگیری نتایج دارای ثبات است.

کلیدواژه ها:

مهارت حل مسئله ، شادکامی ، کیفیت زندگی