اثر ردپای فرم بر دریافت حرارت خورشیدی در ساختمان های بلند مرتبه تهران*

نسبت ابعادی ردپای فرم به عنوان یکی از پارامترهای تعریف کننده هندسه و چگونگی مواجهه بنا با عوامل محیطی نقشی تعیین کننده در میزان دریافت تابش خورشید ایفا می کند. با توجه وجود سطوح گسترده در فرم ساختمان های بلندمرتبه شهر تهران، ضرروی است تا جهت بهینه سازی مصرف انرژی، نقش این پارامتر مورد بررسی قرار گیرد. در این راستا و با هدف ارزیابی اثر نسبت ابعادی ردپا بر دریافت حرارت خورشیدی توسط بناهای بلندمرتبه شهر تهران سوالات زیر مطرح می گردند: چه رابطه ای بین نسبت ابعادی ردپا و میزان دریافت حرارت خورشیدی توسط ساختمان های بلندمرتبه شهر تهران وجود دارد؟ ضریب همبستگی این رابطه چگونه است؟ پاسخ به این سوالات می تواند نقش کلیدی در تنظیم بارهای گرمایشی و سرمایشی و درنهایت بهینه سازی مصرف انرژی در بناهای مذکور داشته باشد. این پژوهش به روش توصیفی و تحلیلی و با استفاده از شبیه سازی نرم افزاری انجام شده است. در ابتدا یک فرم پایه با شکل هندسی پرتکرار در نسبت های مختلفی از ردپا با استفاده از نرم افزار Design Builder مدلسازی و شبیه سازی شده و سپس نتایج با استفاده از مقایسه مورد تفسیر قرار گرفته اند. به عنوان نتیجه، با افزایش نسبت ردپا، میزان دریافت حرارت خورشیدی از جداره های نورگذر پوسته کاهش می یابد. این دنباله دارای یک نسبت تصاعدی ثابت نیست، اما به طور کلی کاهش یافته و نسبت ها به تدریج به یک مقدار نزدیک می شوند.

کلیدواژه ها:

نسبت ردپا ، عملکرد انرژی ، ساختمان بلندمرتبه ، حرارت خورشیدی ، دیزاین بیلدر