فرآیند دست یابی به سطوح آمادگی سیستم در یک کلان پروژه دریایی

سطح آمادگی فناوری به عنوان یک شاخص نظام مند برای شناسائی و مقایسه بلوغ انواع مختلف فناوری ها در سیستم ها استفاده می شود. در سیستم های مقیاس بزرگ امروزی که تکنولوژی به عنوان محرکی حیاتی ، اهداف عملکردی را ساده تر می نماید استفاده از این شاخص دچار چالش می شود. برای مثال ، ممکن است سیستمی دارای سطح آمادگی فناوری بالایی بوده و در زم ینه ای بالغ تلقی شود، ولی قابلیت مناسب برا ی عملکرد مطلوب در یک محیط پیچیده در تعامل با دیگر سیستم ها را نداشته نباشد. در این پژوهش ، ابتدا سطح آمادگی فناوری، سطح آمادگی یکپارچه سازی و سطح آمادگی سیستم تعریف می شود. پس از آن ، به عدم کفایت شاخص سطح آمادگی فناوری در یک کلان پروژه هوافضایی اشاره می شود. در کلان پروژه ها، با سامانه های متعدد مواجه هستیم که البته دارای چندین فناوری و اثر متقابل گوناگون روی یکدیگر خواهند بود. پس از مشاهده لزوم تعریف مفاهیم فراگیرتر، به کارآیی سطح آمادگی سیستمی در این پروژه ها اشاره شده و طرح پیشنهادی در چرخه عمر محصول ارائه می -شود. با استفاده از این طرح ، ملاحظات مربوط به یکپارچه سازی، با هم کار کردن و پشت یبانی از یکدیگر سامانه ها قابل دست یابی خواهد بود.