مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر زوج درمانی گاتمن و زوج درمانی رفتاری تلفیقی بر کیفیت زناشویی، آزار عاطفی و سرخوردگی زنان دارای همسر معتاد شهر تهران

این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر زوج درمانی گاتمن و زوج درمانی رفتاری تلفیقی بر کیفیت زناشویی، آزار عاطفی و سرخوردگی زنان دارای همسر معتاد شهر تهران طراحی و انجام شد. مطالعه حاضر به روش آزمایشی با طرح تکرار سنجش آمیخته با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه ی زنان دارای همسر معتاد مراجعه کننده در سال ۱۴۰۱ به سازمان بهزیستی شهرستان تهران بود. نمونه این مطالعه ۴۵ نفر از زنان دارای همسر معتادی بودند که بر اساس ملاک های ورود و خروج به مطالعه و بر اساس نمرات اکتسابی در پرسشنامه، و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل جایگزین شدند. ابزار گردآوردی داده ها پرسشنامه کیفیت روابط زناشویی باسبی، پرسشنامه آزار عاطفی براهیمی و پرسشنامه سرخوردگی زناشویی پاینز بود که در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه توسط آزمودنی های هر سه گروه تکمیل گردید. برای تحلیل داده های پژوهش از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با بهره گیری از نرم افزار ۲۶SPSS استفاده گردید. نتایج مطالعه اثربخشی هر دو روش مشاوره گروهی مبتنی بر زوج درمانی گاتمن و مشاوره گروهی مبتنی بر نظریه رفتاری تلفیقی را در بهبود کیفیت رابطه زناشویی و کاهش آزار عاطفی و سرخوردگی در مرحله پس آزمون و پیگیری یک ماهه تایید نمود. دیگر یافته ها حاکی از آن بود که روش مشاوره گروهی مبتنی بر نظریه گاتمن نسبت به روش رفتاری تلفیقی دارای اثربخشی بیشتری در آزار عاطفی و سرخوردگی بود. همچنین مشاوره گروهی مبتنی بر نظریه رفتاری تلفیقی نسبت به روش مشاوره گروهی مبتنی بر نظریه گاتمن دارای اثربخشی بیشتری در کیفیت زناشویی بود.

کلیدواژه ها:

مشاوره گروهی ، زوج درمانی گاتمن ، زوج درمانی رفتاری تلفیقی ، کیفیت زناشویی ، آزار عاطفی ، سرخوردگی.