بررسی فرصت ها و موانع اجرای آموزش فعال در نظام آموزشی

در دنیای امروز، با پیشرفت سریع فناوری و تغییر نیازهای جامعه، نظام های آموزشی نیازمند بازبینی و تطبیق با رویکردهای نوین آموزشی هستند. یکی از این رویکردها، آموزش فعال است که با تاکید بر مشارکت فراگیران در فرایند یادگیری، به جای پذیرش منفعلانه اطلاعات، آنان را به تفکر، تحلیل، و حل مسئله تشویق می کند. آموزش فعال باعث پرورش مهارت های تفکر انتقادی، تصمیم گیری و کار تیمی می شود که از نیازهای اساسی زندگی در عصر حاضر است. با وجود مزایای فراوان این رویکرد، اجرای آن در نظام های آموزشی به دلایل مختلف، از جمله محدودیت های ساختاری و فرهنگی، با موانعی همراه است. نظام آموزشی ایران، با تمرکز بر روش های سنتی و مبتنی بر حفظیات، اغلب فرصت کمتری برای پرورش مهارت های عملی و خلاقانه فراگیران فراهم می کند. در این میان، آموزش فعال به عنوان راهکاری برای ایجاد تحول در آموزش، بر افزایش تعامل فراگیران و یادگیری مفهومی تاکید دارد. با این حال، پیاده سازی آموزش فعال در کلاس های درس ایران با فرصت ها و موانع مختلفی روبه رو است. از یک سو، این رویکرد می تواند باعث افزایش کیفیت آموزش، رشد تفکر انتقادی و ارتقای عملکرد تحصیلی فراگیران شود. از سوی دیگر، محدودیت هایی چون کمبود منابع، مهارت ناکافی معلمان و نگرش سنتی به آموزش، موانعی در اجرای موثر این روش ایجاد کرده است. بنابراین، مسئله اصلی این پژوهش، بررسی فرصت ها و موانع اجرای آموزش فعال در نظام آموزشی ایران است. آموزش فعال می تواند چارچوبی نوین برای تحول در نظام آموزشی ایران ارائه دهد و فراگیران را برای مواجهه با موانع زندگی واقعی آماده تر کند. این پژوهش با شناسایی موانع و ارائه راهکارهای عملی می تواند به ادبیات تحقیق در زمینه روش های نوین آموزشی کمک کند. با توجه به تغییرات مداوم در نیازهای شغلی و اجتماعی، نظام آموزشی ایران باید خود را با این تغییرات تطبیق دهد. نتایج این پژوهش می تواند به سیاست گذاران آموزشی و معلمان در برنامه ریزی و اجرای بهتر آموزش فعال کمک کند. تربیت نیروی انسانی ماهر و خلاق که بتواند در محیط های پیچیده و متغیر امروزی عملکرد موثری داشته باشد، از ضروریات پیشرفت جامعه است. اجرای آموزش فعال می تواند این هدف را تسهیل کند.

کلیدواژه ها:

موانع ، فرصت ها ، آموزش فعال ، فراگیران ، معلمان ، نظام آموزشی.