بهینه سازی جداگر آونگی اصطکاکی سه گانه با استفاده از روش کریجینگ به عنوان مدل جایگزین تحت زلزله ی ال سنترو

جداگر آونگی اصطکاکی سه گانه نوعی از جداگرهای انطباق پذیر است که می تواند در برابر زلزله های متفاوت سختی و میرایی متغیری از خود نشان دهد. بنابراین نیاز به بهینه سازی پارامترهای موثر این جداگر برای دستیابی به عملکرد مطلوب قابل توجه است. در این تحقیق، از الگوریتم استراتژی تکاملی انطباق ماتریس کوواریانس برای بهینه سازی پارامترهای موثر جداگر آونگی اصطکاکی سه گانه به منظور کمینه کردن حداکثر جابجایی نسبی بین طبقات و شتاب سقف در دو فرآیند بهینه سازی مجزا استفاده شده است. از آنجایی که بهینه سازی مدل های پیچیده از نظر محاسباتی زمان بر است، جایگزینی پاسخ های واقعی مدل اجزای محدود با مدل های جایگزین مقرون به صرفه منجر به صرفه جویی در زمان می شود. در این مقاله، تحلیل سازه با استفاده از یک مدل غیرخطی پیاده سازی شده در نرم افزار OpenSees انجام می شود که فرآیند بهینه سازی را زمان بر و از نظر محاسباتی گران می کند. برای پرداختن به این چالش، مدل کریجینگ به عنوان جایگزینی برای محاسبات تحلیل المان محدود لازم برای محاسبه پاسخ ها، یعنی حداکثر جابجایی نسبی بین طبقات و شتاب سقف، استفاده شده است. نتایج بهینه سازی با استفاده از ترکیب الگوریتم CMA-ES و مدل جایگزین با بهینه سازی با استفاده از الگوریتم ژنتیک مقایسه گردیده است. یافته ها نشان می دهد که با استفاده از مدل کریجینگ به عنوان مدل جایگزین برای بهینه سازی، جابجایی نسبی بین طبقات را تا ۶۶.۳۹ درصد و شتاب سقف را ۱۲.۲۸ درصد کاهش یافنه است. علاوه بر این، هزینه های محاسباتی نیز بیش از ۸۴٪ کاهش می یابد.

کلیدواژه های بهینه سازی جداگر آونگی اصطکاکی سه گانه با استفاده از روش کریجینگ به عنوان مدل جایگزین تحت زلزله ی ال سنترو:

جداگر آونگی اصطکاکی سه گانه ، بهینه سازی ، مدل جایگزین ، کریجینگ ، اپنسیس