بررسی اعتبار و پایایی پرسش نامه خودکارآمدی جنسی زنان ایرانی

مقدمه : خودکارآمدی جنسی زنان عاملی مهم در کیفیت روابط جنسی زوجین است. خودکارآمدی جنسی بیانگر سطح اطمینان فرد در داشتن یک رابطه جنسی موفق است؛ لذا این پژوهش با هدف بررسی اعتبار و پایایی پرسش نامه خودکارآمدی جنسی زنان در نمونه های بالینی و غیربالینی ایرانی انجام شده است. روش: این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی (توسعه ای) و به لحاظ روش پیمایشی بود. پس از آماده سازی پرسش نامه، هر یک از افراد نمونه های بالینی و غیربالینی، مقیاس های خودکارآمدی جنسی زنان، عملکرد جنسی زنان، مقیاس چند بعدی رضایت جنسی زنان و مقیاس اضطراب، استرس و افسردگی را به منظور سنجش اعتبار همگرا و واگر تکمیل نمودند. نمونه جداگانه ای (۶۰ نفر) نیز پرسش نامه خودکارآمدی جنسی زنان را دو بار به فاصله ۱ ماه تکمیل کردند. نمونه غیربالینی ۳۶۰ زن متاهل از جمعیت عمومی جامعه بودند که باتوجه به جدول مورگان و نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. نمونه بالینی ۶۰ زن متاهل بودند که با مشکلات جنسی به مراکز درمانی مراجعه کرده بودند و با مصاحبه بالینی انتخاب شدند. برای بررسی اعتبار پرسش نامه از روش های اعتبار همگرا، واگر و تحلیل عاملی و برای بررسی پایایی از روش های مرسوم همسانی درونی (آلفای کرونباخ و دونیمه کردن) استفاده شد. نتایج: یافته های مربوط به تحلیل عاملی پرسش نامه موجب شناسایی چهار عامل در نمونه بالینی و سه عامل در نمونه غیربالینی شد. در بررسی اعتبار همگرا نتایج حاکی از وجود رابطه بالا بین خودکارآمدی جنسی زنان با پرسش نامه های عملکرد جنسی زنان، مقیاس چند بعدی رضایت جنسی زنان و در بررسی اعتبار واگرا نتایج بیانگرروابط ضعیف بین این پرسش نامه با مقیاس اضطراب، استرس و افسردگی بود. تحلیل های انجام شده شواهد قابل توجهی از پایایی در مقیاس خودکارآمدی جنسی در نمونه های بالینی و غیربالینی ایرانی فراهم آورد (ضریب آلفای کرونباخ ۸۸/۰ و تنصیف ۸۷/۰). بحث و نتیجه گیری: از پژوهش این گونه نتیجه گیری می شود که در مجموع اعتبار و پایایی این مقیاس به منظور کاربرد در جمعیت زنان متاهل ایرانی توسط شواهد به دست آمده مورد تایید و حمایت قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی جنسی زنان ، پایایی ، اعتبار