جهان یک مدرسه

حس کنجکاوی و دانش طلبی انسان را بر می انگیزاند که از طریق شناسایی جهان پیرامون خود، پدیده های موجود درآن و قوانینی که بر این پدیده ها حاکم هستند قدمی بردارد. علت دخل و تصرف انسان در جهان هستی به دلیل فعال وکنجکاو بودن انسان است و براساس شناخت و ادراک به حیات خود ادامه می دهد.در این مقاله سعی برآن است بیان شود که اگر کل جهان هستی و طبیعی را با تمامی ویژگی ها و تفاوت هایی که دارد به عنوان یک محیط آموزشگاهی و کلاسی درنظر بگیریم که مدیر آن خداوند است و برای آموزش وتربیت انسان ها پیامبران و نمایند گانی را فرستاده است، چه دید گاه و بهره علمی را می توان از این شناخت به وجود آورد. از دید گاه محقق ، جهان محیطی است آموزشگاهی، از این نظر که جهان همواره در معرض آزمایش، تحول و امکان است. هم از طرف خداوند وهم از طرف انسان وهر آزمایش علمی در این جهان شدنی است. اگر از منظر خداوند متعال کل جهان هستی را یک محیط آموزشگاهی درنظر بگیریم انسان ها در چه حاله ای از حیات به سر می برند. چه یاد گرفته اند، چه یاد می گیرند وبه چه باید پاسخ دهند؟ عبودیت و بندگی خداوند تنها اصل مشترک برای سعادت انسان ها است و هدف خلقت اوست اصول آن را نیزپیامبران تعلیم داده اند. در تعالیم وحیانی انسان ها در دو جبهه هدایت یافته و گمراه قرار می گیرند با گذشت زمان بسیاری از نزول آخرین پیامبر جهانیان ، زندگی انسان ها در چه وضعیتی قرار دارد؟

کلیدواژه ها:

جهان آموزشگاهی ، خداوند ، جهان هستی ، قوانین