بررسی سودآوری زراعت یونجه با توجه به شاخص رطوبتی در ایران

در مطالعه حاضر وضعیت هزینه، تولید و درآمد یونجه آبی در ۲۶ استان (شامل منطقه جنوب استان کرمان) با توجه به شاخص رطوبتی (متغیر اقلیمی) با استفاده در اطلاعات منتشر شده وزارت جهاد کشاورزی برای سال زراعی ۹۷-۱۳۹۶ بررسی و نرخ بازده سرمایه گذاری در هر هکتار به تفکیک استانی محاسبه و ارتباط آن با سایر متغیرهای پژوهش از طریق ضریب همبستگی بررسی شده است. بر اساس یافته های پژوهش در شرایط فعلی زراعت یونجه آبی به جز استان فارس در سایر استان ها دارای توجیه اقتصادی بوده و بیشترین نرخ بازده داخلی و کمترین دوره بازگشت سرمایه به ترتیب ۳۷۱ درصد و ۳۲/۱ سال مربوط به استان می باشد. نتایج همچنین موید عدم وجود ارتباط میان سودآوری و عملکرد در میان استان های کشور بود. بررسی میزان حساسیت نرخ بازده داخلی سرمایه گذاری نسبت به تغییرات درآمدی، هزینه سرمایه گذاری و هزینه های سالانه نشان داد که افزایش درآمد، کاهش هزینه های سرمایه گذاری و هزینه های سالانه به میزان ۱۰ درصد با فرض ثبات سایر شرایط، تاثیر مثبتی بر بهبود سودآوری زراعت یونجه آبی در کشور دارد. از این میان نقش افزایش درآمد در بهبود نرخ بازده سرمایه گذاری بیشتر می باشد. طبق نتایج داد که میانگین شاخص سودآوری (نرخ بازده داخلی) با افزایش رطوبت بیشتر شده و از ۲۱/۱۱۰ به ۷۷/۱۶۸ درصد می رسد. این روند در عملکرد معکوس بوده و افزایش رطوبت به کاهش عملکرد منجر می شود، به طوری که میانگین آن از ۱۷۶۹۹ در اقلیم فراخشک به ۵۲۰۱ کیلوگرم در هکتار در اقلیم مرطوب می رسد. بررسی ضریب همبستگی میان متغیرهای پژوهش بیانگر آن بود که کاهش هزینه های سرمایه گذاری و سالانه تاثیر معنی داری در افزایش نرخ بازده سرمایه گذاری در زراعت یونجه دارد.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، شاخص رطوبتی ، نرخ بازده داخلی ، سیاست گذاری