ارزیابی سه گونه فسکیوی بلند، علف پشمکی و علف باغ از گندمیان علوفه ای برای تولید علوفه در زیست بومهای زراعی مناطق سرد و معتدل

ایجاد تنوع در کشت گیاهان علوفه ای موجب افزایش سازگاری و پایداری تولید علوفه در زیست بوم های زراعی به ویژه در شرایط تغییر اقلیم می شود. در این تحقیق از بذور ترکیبی حاصل از تلاقی پلی کراس ژنوتیپ های منتخب سه گونه شامل فسکیوی بلند زودرس و دیررس، علف پشمکی و علف باغ استفاده شد. عملیات کاشت بذور هر گونه در مساحت تقریبی ۲۰۰۰ متر مربع و با تراکم ۲۵-۲۰ کیلوگرم در هکتار در ۱۶ شهریور ماه ۱۳۹۸ در مرکز پشتیبانی گاو بومی نژاد سرابی در شهرستان سراب در شرایط کشت آبی انجام شد. چین اول در اواخر فصل بهار در زمان گلدهی و چین دوم پس از رویش مجدد در اواخر فصل تابستان سال ۱۴۰۰ با استفاده از کوادرات یک متر مربعی در سه تکرار برداشت شدند. بیشترین عملکرد علوفه خشک سالیانه مربوط به فسکیوی بلند زودرس با ۵/۱۱ تن در هکتار بود و پس از آن علف پشمکی با ۱/۱۰ تن در هکتار در رتبه دوم، علف باغ هم با عملکرد ۹/۸ تن در هکتار در رتبه سوم و فسکیوی بلند دیررس با ۹/۷ تن در هکتار در رتبه چهارم قرار گرفتند. از نظر درصد پروتئین خام، گونه علف باغ با ۱۲ درصد بیشترین مقدار را به خود اختصاص داد و بعد از آن گونه های علف پشمکی با ۸۵/۱۰ درصد و فسکیوی بلند زودرس با ۱۱/۱۰ درصد در رتبه دوم و فسکیوی بلند دیررس با ۵۶/۹ درصد در رتبه سوم قرار گرفتند. از نظر درصد الیاف نامحلول در شوینده های اسیدی (ADF) گونه علف باغ با ۰۷/۴۵ درصد در رتبه اول قرار گرفت ولی سه نمونه دیگر با مقدار ۳۸ الی ۴۲ درصد اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند و در رتبه دوم قرار گرفتند. با توجه به عملکرد و کیفیت مناسب گراس های ارزیابی شده در این پژوهش این گیاهان از پتانسیل تولید خوبی برای تولید علوفه خشبی با استفاده از آب سبز در زیست بومهای زراعی در مناطق سرد و معتدل کشور برخوردار هستند.

کلیدواژه ها:

پلی کراس ، عملکرد علوفه ، پروتئین خام ، چراگاه