تحلیل واژه های سمبولیک مربوط به آسمان در شعر فروغ فرخزاد

چکیدهشعر فروغ فرخزاد در کل به مکتب رمانتیسم نزدیک تر است؛ اما در میان فضای رمانتیک شعرش، استفاده از واژگان نمادین نیز فراوان دیده می شود. نمادهای گوناگونی در اشعار او استفاده شده است. فروغ، آسمان و واژه های مربوط به پدیده های آسمانی را بسیار به کار برده است. ستاره، خورشید، ماه، آسمان و چند نام مربوط به این ها در اشعار دوره ی دوم حیات شاعرانه ی او، افزون بر معنای حقیقی و وضعی خویش، باری نمادین و سمبولیک می یابند. در این مقاله کوشش شده است این واژه ها در شعر فروغ به شکل تحلیلی مورد بررسی قرار گیرند. این پژوهش نشان می دهد که او علاوه بر تصویرپردازی شاعرانه به وسیله ی این واژگان، هر جا که از امیدهای خود و دغدغه های سیاسی و اجتماعی می گوید و بر سرنوشت بشر می گرید، غالبا به زبان سمبولیک پناه می برد و برای ترسیم این فضا و بیان آرزوها، رویاها و امیدهای خود به ویژه بیان امید به زندگی، عشق و نشاط از واژه های مربوط به آسمان بسیار بهره می برد. در مجموع استفاده ی سمبولیک از این واژگان بار مثبت و فضای روشن زندگی را در شعرش بیشتر نشان می دهد..

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: فروغ فرخزاد ، آسمان ، آفتاب ، ستاره ، ماه ، نماد