بررسی رابطه ابرازگری هیجانی و ذهن آگاهی در بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر

مقدمه: سندروم روده تحریک پذیر از شناخته شده ترین اختلالات تعامل روده و مغز است که با علائم درد مزمن شکمی به همراه تغییر عادات روده مشخص می شود. این بیماری تاثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیماران دارد. هدف: در این پژوهش به بررسی رابطه ابرازگری هیجانی و ذهن آگاهی با سندروم روده تحریک پذیر پرداختیم، پژوهش حاضر گذشته نگر و توصیفی، با روش تجزیه و تحلیل آماری از نوع همبستگی بود. روش: جامعه آماری پنجاه نفر شامل افراد زن و مرد و بالای سن قانون بودن و مبتلا به سندروم روده تحیرک پذیر و نداشتن بیماری دیگر به طور همزمان به صورت تصادفی انتخاب شد. دو پرسشنامه ابرازگری هیجانی (کینگ و امونز ۱۹۹۰) با ضرایب آلفا در حد قابل قبولی (بین α=۰/۵۵ مربوط به عامل غیرواکنشی بودن α=۰/۸۳ مربوط به عامل توصیف و پرسشنامه ذهن آگاهی FFMQ بایر و همکاران (۲۰۰۶) مورد استفاده قرار گرفت و داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS جمع آوری شد. یافته ها: یافته ها حاکی از آن بود که ابرازگری هیجانی و ذهن آگاهی اثر مستقیمی بر تاب آوری داشتند، هچنین تاب آوری نیز اثر مستقیمی بر شکوفایی داشت. علاوه بر این، ابرازگری هیجانی و ذهن آگاهی اثر غیرمستقیمی بر شکوفایی با میانجی گری تاب آوری نشان داشتند. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش دارای تلویحات کاربردی برای مداخله های درمانی با محوریت تنظیم ابرازگری هیجانی و ذهن آگاهی جهت ارتقای بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر است.

کلیدواژه ها:

ابرازگری هیجانی ، ذهن آگاهی ، سندروم روده تحریک پذیر