جرم سیاسی در ایران و تطبیق آن با جرم محاربه و جرم بغی در اسلام

در تحقیق پیش رو به بررسی جرم سیاسی در ایران و تطبیق آن با جرم محاربه و جرم بغی در اسلام به صورت توصیفی- تحلیلی پرداخته شد. ثنویت یا یگانگی دو موضوع محاربه و افساد فی الارض از مباحث بسیار مهم فقه جزایی است. برخی متون فقهی و نیز برخی قوانین به تبع قرآن کریم این دو عنوان را در کنار هم ذکر کرده اند. به گونه ای که موهم این معناست که این دو. یک جرم به شمار می روند. در مقابل برخی از فقیهان در ضمن بحث از جرائمی نظیر به آتش کشیدن منازل. تکرار قتل بردگان و غیر مسلمانان و.. . متعرض عنوان افساد شده و مرتکبان اعمال مزبور را به عنوان مفسد فی الارض مستحق مجازات قتل یا قطع دانسته اند. در اصل ۱۶۸ قانون اساسی ، هیچ ملاک و ضابطه دقیق و مشخصی برای سیاسی شناختن جرم انتسابی، ارائه نشده است. شاید به همین دلیل در ماده ۵ این قانون، تشخیص سیاسی بودن اتهام را بر عهده دادسرا یا دادگاهی قرار داده است که پرونده در آن مطرح است ؛ قانون فوق، نه تنها تعریف جامعی از جرم سیاسی ارائه نداده است بلکه ماده ۲ این قانون، با شمارش برخی از مصادیق جرم سیاسی در پنج بند، بر ابهامات قانونی افزوده است ؛ هرچند، این قانون دارای نواقصی است ولی آن را باید گامی روبه جلو دانست و معتقد بود که این قانون باعث شده اصل ۱۶۸ قانون اساسی که سال های سال بلاتکلیف مانده بود محقق شود واز جنبه رسمی و ظاهری توفیق نظام تقنین تلقی میشود.

کلیدواژه ها:

جرم ، محاربه ، جرم سیاسی ، جرم بغی