چگونه توانستم کم رویی و گوشه گیری دانش آموزم را تا حدودی بر طرف کنم

علم روانشناسی، علاوه بر پیشرفت به بهبود بخشیدن زندگی انسان ها نیز اهمیت می دهد. این علاقه روزافزون روانشناسان به مسائل روزمره و علمی بشر ، موجب شده است که دانش ما در افراد،به ویژه کسانی که دچار مشکلات روانی هستند، به طور قابل ملاحظه ای افزایش یابد.عدم سازش و وجود اختلالات رفتار در جوامع انسانی بسیار مشهود و فراوان است. خطرابتلا به ناراحتی های روانی در جامعه در همه ی ما انسان ها وجود دارد. به عبارت دیگر هیچ فرد انسانی در برابر امراض مصونیت ندارد. رفتار کم رویی و انزواطلبی ، یکی از رفتارهای نسبتا شایع است که فرد را به شدت آزار می دهد و اگر درمان نشود فرد را به سمت و سوی مشکلات دیگری مثل عدم اعتماد به نفس، افسردگی، اضطراب و زود رنجی سوق خواهد داد. عدم احساس توانمندی و کمی عزت نفس و نیز ناتوانی در بروز احساسات، بیان افکار و نظریات، خود باعث جدایی فرد از فعالیت های گروهی است.در سال تحصیلی ۱۴۰۱ بنده در دبستانی با دانش آموزی به نام سراج برخورد کردم که دارای مشکل کم رویی عدم اعتماد به نفس و عدم ارتباط با سایرین بود . با توجه به مشکلات وی من تصمیم گرفتم که علاوه بر برطرف نمودن مشکلات این دانش آموز اقدام پژوهی خود را نیز در این رابطه بنویسم.

کلیدواژه ها:

کم رویی ، اعتماد به نفس ، گوشه گیری ، خجالتی ، دانش آموز ، معلم