بررسی اثر نوع و تراکم خیابان های شهری بر آلودگی صوتی پارک های کوچک در مرکز شهر اصفهان

آلودگی صوتی به عنوان یکی از مشکلات اصلی محیط زیستی در مناطق شهری شناخته می شود که تاثیرات منفی زیادی بر سلامت انسان و کیفیت زندگی دارد. در این راستا، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر تراکم و نوع خیابان های شهری بر سطح آلودگی صوتی در پارک های کوچک مرکز شهر اصفهان پرداخته است. برای این منظور، سطوح صدا در نقاط مرکزی ۹۴ پارک منتخب (وسعت متوسط ۹۹/۰ ± ۸۶/۱ هکتار)، مقدار متوسط ۸/۱۷ ± ۰/۶۶ دسی بل را نشان داد. خیابان های این منطقه به سه دسته اصلی شامل خیابان های با دسترسی محدود (LAR)، خیابان های اصلی (ART) و خیابان های فرعی (COL) تقسیم بندی شدند. نتایج نشان داد که افزایش تراکم (کرنل) خیابان های با دسترسی محدود (با مدل رگرسیونی چندجمله ای درجه ۲؛ ۱۷۷/۰= R۲) و شریانی (با مدل رگرسیونی لگاریتمی؛ ۱۷۶/۰= R۲) به طور معنی داری به افزایش سطح صدا در پارک های مجاور منجر شده است، در حالی که تراکم خیابان های فرعی تاثیر معناداری بر سطوح صدا نداشته است. با توجه به اینکه وسایل نقلیه منبع اصلی صدای ترافیکی هستند، به نظر می رسد که ویژگی های خیابان ها به طور قابل توجهی بر میزان صدای تولید شده و منتشر شده تاثیر گذاشته است. این نتایج تاکیدی بر اهمیت برنامه ریزی شهری در مدیریت تراکم خیابان ها و مکان یابی پارک های شهری جهت کاهش آلودگی صوتی و افزایش کیفیت محیط زیستی است.

کلیدواژه ها:

آلودگی صوتی ، تراکم خیابان ، پارک های شهری ، اصفهان ، برنامه ریزی شهری.