آسیب شناسی پیاده سازی رویکرد شهر هوشمند بر تعاملات اجتماعی شهروندان در تهران: نگاهی انتقادی از حوزه جامعه شناسی شهری

مقاله حاضر به بررسی آسیب شناختی پیاده سازی رویکرد شهر هوشمند بر تعاملات اجتماعی در تهران می پردازد. در عصر دیجیتال، شهرهای هوشمند به دلیل استفاده از فناوری های نوین و داده های کلان، چالش های جدیدی را در عرصه تعاملات اجتماعی و حریم خصوصی به وجود آورده اند. پژوهش حاضر از روش تحلیل روایت به عنوان روش کیفی استفاده کرده است تا روایت شهروندان از تجربه فناوری های هوشمند و معنای ذهنی آنان از تاثیرات آن بر تعاملات اجتماعی شان را بررسی کند. داده های این تحقیق از طریق مصاحبه های عمیق با شهروندان و نیز جمع آوری شده است. یافته های اصلی حاصل از تحلیل روایات شهروندان، نشان می دهد که فناوری های شهر هوشمند، با ایجاد تغییرات در فضاهای عمومی و الگوهای تعاملات اجتماعی، باعث کاهش احساس جامعه پذیری ونیر تضعیف کیفیت تعاملات اجتماعی شده و افزایش نگرانی های مربوط به حریم خصوصی را به علت احساس کنترل و نظارت مستمر از سوی شهروندان در پی داشته است. بعلاوه، دسترسی به فناوری های شهر هوشمند منجر به تشدید نابرابری اجتماعی و نیز توزیع منابع و فرصت ها شده است. همین طور، شهر هوشمند، هویت فردی و جمعی شهروندان را نیز دگرگون کرده است. نتیجه گیری این مطالعه بر لزوم ایجاد تعادل بین بهره برداری از فناوری های هوشمند و حفظ حقوق اجتماعی و خصوصی شهروندان تاکید دارد و ضرورت سیاستگذاری در راستای حقوق شهروند هوشمند را نیز یادآوری می کند.

کلیدواژه ها:

جامعه شناسی شهری ، شهر هوشمند ، تعاملات اجتماعی ، آسیب شناسی ، تهران.