تحلیل و ارزیابی میزان توسعه ی مناطق شهری براساس شاخص های توسعه پایدار (نمونه موردی شهر سنندج)

به موازات توسعه و افزایش جمعیت شهرهای بزرگ، ظهور مسایل گوناگون و پیچیده اجتماعی - اقتصادی در داخل شهرها و ورود شهرهای بزرگ جهان سوم به سیستم اقتصادی جهان، برنامه ریزی شهری به ابعاد تازه ای دست یافته و باعث تحلیل دقیق شرایط سیاسی و اجتماعی در قلمرو جغرافیای شهری شده است. برای شناخت توسعه یافتگی یا عدم توسعه یافتگی مناطق، به بررسی الگوی نابرابری های ناحیه ای، تفاوت های میان نواحی و بررسی میزان برتری یک مکان نسبت به ساختار مکان های مشابه در سطح شهر نیازاست. هدف از این مقاله، به کارگیری مکانیسم فرصت های برابر و دستیابی به میزان نابرابری های ناحیه ای در مناطق شهری سنندج ازلحاظ شاخص های مورد بررسی است، برای شناخت سطوح برخورداری مناطق شهر سنندج، ۲۳ شاخص مورد بررسی از طریق مدل آنتروپی شانون وزن دهی شده و در این راستا، تاپسیس به عنوان روش تصمیم گیری چند شاخصه ای استفاده شده است. نتیجه حاصل از بررسی انجام شده نشان می دهد که در میان مناطق شهری سنندج منطقه یک با ضریب اولویت۰.۳۰ در پایین ترین سطح برخورداری ومنطقه سه شهرسنندج هم با ۰.۹۰ درسطح بالای برخور پایداری است.

کلیدواژه ها:

اولویت بندی ، توسعه پایدار ، تاپسیس ، سنندج