ثاثیرات فضایی شهرنشینی بر انتشار آلودگی در بین استان های کشور

آلودگی زیست محیطی به عنوان یکی از چالش های اساسی جهان امروز، تهدیدی جدی برای سلامت انسان ها، اکوسیستم ها و توسعه پایدار محسوب می شود.در این مقاله، تاثیر عوامل اقتصادی ،شهرنشینی و جمعیتی بر انتشار دی اکسید کربن در استان های ایران طی سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹ با استفاده از مدل خودرگرسیون فضایی (SAR) مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که تولید ناخالص داخلی (GDP)، شدت انرژی، جمعیت و شهرنشینی تاثیر معناداری بر افزایش انتشار دی اکسید کربن دارند، در حالی که سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه (R&D) و افزایش تعداد محققان به عنوان شاخص های نوآوری به طور معناداری منجر به کاهش انتشار این گاز می شود. همچنین تاثیرات فضایی و سرریز آلودگی بین استان ها تایید شد، که نشان دهنده اهمیت سیاست های هماهنگ منطقه ای و ملی در کاهش آلودگی هوا است. در نهایت، پیشنهاداتی برای بهبود بهره وری انرژی، توسعه فناوری های پایدار، و مدیریت پایدار شهرنشینی ارائه شده است که می تواند به کاهش آلودگی و بهبود کیفیت محیط زیست در کشور کمک کند.

کلیدواژه ها:

آلودگی زیست محیطی ، شهرنشینی ، انتشار کربن دی اکسید ، سرریز فضایی