اثرگذاری تفکر پست مدرنیسم بر اندیشه معماری جهانگیر درویش(مطالعه موردی: بررسی معماری ساختمان های قدیمی صدا و سیمای مرکز ارومیه ، تبریزو بندرعباس در دوره پهلوی دوم)

دوره پهلوی دوم از حیث نگاه به معماری گذشته از یک سو از سوی دیگر به دلیل ورود معماری مدرن متعالی و متاخر در این برهه، همواره بسیار حائز اهمیت بوده و نقطه عطفی در تاریخ معماری و سبک شناسی ایران است. در این دوره بلندپروازی های محمدرضا شاه برای ساخت ایرانی پیشرفته، همچنین ظهور نسل جدیدی از معماران، معماری پهلوی دوم را به سمت معماری غربی و بین المللی گرایی سوق داد. به بیان دیگر روند مدرنیسم در ایران در دوره پهلوی دوم باعث شد که معماری مدرن در شهرهای بزرگ تا حدی تقلید از شهرهای بزرگ کشورهای غربی شود. این دوران اوج گرمی بازار بومی گرایی و تاریخ گرایی در عرصه روشنفکری است و معماری شکل گرفته در این دوره، تلفیقی از معماری سبک بین الملل و بوم گرایی بوده است. به عبارتی دیگر معماران در جستجوی یافتن معماری خودی بودند. جهانگیر درویش و امثال او در کارنامه حرفه ای خود خط بی منطقی به بهانه ی ایجاد سبک خاص خود نداشته و ندارند، اما بیان انتزاعی آنها، آثار آنها را با گذشت نزدیک به چهار دهه، هنوز متمایز ساخته است. برای آنان، هرگونه نوآوری باید زیر سایه ی معماری کهن ایرانی شکل می گرفت و شاید حتی ایده های مدرن غربی نیز برای ورود به معماری ما نیاز به ایرانیزه شدن داشتند.در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی سعی می کنیم ضمن تبیین و توصیف معماری پهلوی دوم و تحلیل ویژگی ها و رویکردهای معماری به بررسی بناهای شاخص این دوره بپردازیم که این امر کمک شایانی به تبیین جایگاه عناصر تاثیرگذار بر معماری دوره معاصر ایران خواهد نمود. روش گردآوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای و بازدید میدانیاست.

کلیدواژه ها:

دوره پهلوی دوم ، پست مدرن ، معماری غرب ، سبک بین الملل ، ساختمان رادیو و تلوزیون