پژوهشی در تزیینات گچ بری بناهای ارزشمند معماری دوره ساسانی

گچبری هنری است ساده و دلنشین، که نمود این هنر تنها از بازی نور در برجستگی ها و فرورفتگی های سطح گچ و ایجاد سایه روشن بوسیله این نقوش می باشد. همانطور که از نام این هنر پیدا است مصالح بکار برده شده در آن گچ است. گچ ماده ای است که کار با آن آسان و تقریبا به هر نوع سطح ساختمانی می چسبد، و نتیجه کار سریع بدست می آید و در صورت لزوم می توان آن را تجدید کرد. قابلیت شکل پذیری آن به هنرمندان این فرصت را می دهد تا بتواند طرح ها و نقوش تزئینی دلخواه را به وجود بیاورد. همچنین گچ نسبت به سایر مصالح ارزانتر و در وقت باعث ایجاد صرفه جویی می شود. استفاده از هنر گچبری برای تزئین در دوره ساسانی بعنوان یکی از مهمترین دوران تاریخی ایران به وفور دیده شده است؛ و در واقع می توان این دوره را اوج هنر گچبری ایران در دوران باستان دانست. استفاده از هنر گچبری در بعد از حمله تازیان و زیر پرچم اسلام رفتن ایران به شکل تازه ای به حیات خود ادامه داد. در این پژوهش کوشش گردید که سیر تداوم و تکامل هنر گچبری ساسانی بیان گردد و از این رو تاثیرات عمیق نقش مایه های گچبری دوران ساسانی بر هنر گچبری مورد مطالعه، تجزیه و تحلیل قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

ساسانی ، معماری ، گچبری ، تزیینات