راهکارهای توسعه پایدار گردشگری مبتنی بر تحلیل کیفیت کالبدی روستاهای کویری؛ مورد مطالعه: روستای بیابانک، سمنان

گردشگری روستایی به عنوان یکی از راهبردهای توسعه پایدار، نقشی کلیدی در رونق اقتصادی و اجتماعی جوامع روستایی ایفا می کند. با توجه به اهمیت کالبد روستا در جذب گردشگر، این پژوهش به بررسی نقش کالبد در توسعه پایدار گردشگری روستایی در اقلیم گرم و خشک و ارائه راهکارهایی برای ارتقای کیفیت کالبدی در این مناطق می پردازد. روستای بیابانک در استان سمنان به عنوان نمونه موردی انتخاب شده است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی است. یافته ها نشان می دهد که عواملی مانند بافت کالبدی روستا، مصالح و معماری بومی، تناسب با اقلیم، دسترسی به امکانات و خدمات، و توجه به المان های زیبایی شناسی در ارتقای کیفیت کالبدی و توسعه پایدار گردشگری روستایی در اقلیم گرم و خشک نقش آفرین هستند. بر این اساس، راهکارهایی برای ارتقای کیفیت کالبدی روستای بیابانک ارائه می شود که شامل مواردی مانند احیای بافت کالبدی سنتی، استفاده از مصالح بومی و سازگار با اقلیم، توجه به اصول معماری پایدار، ارتقای دسترسی به امکانات و خدمات، و زیباسازی محیط روستا است.

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، توسعه پایدار ، افزایش کیفیت کالبدی ، روستای بیابانک