تبیین ابعاد دانش زیستمحیطی، احساس تعلق خاطر و رفتارهای حامی محیط زیست؛ مطالعه موردی: کوهستان درکه

پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی می باشد که با استفاده از روش پیمایشی انجام گرفته است. جامعه آماری شامل گردشگران (تفریحی و کوهپیمایان) منطقه کوهستانی درکه می باشد. در این پژوهش با مطالعه یک نمونه ۴۰۰ نفری، اثر دانش زیست محیطی، هدف از گردش در طبیعت (تفریح یا کوهپیمایی) و احساس تعلق خاطر به محیط زیست بر رفتارهای حامی محیط زیست ویژه کوهستان درکه بررسی شده است. آزمون های آماری توصیفی و استنباطی برای پاسخگویی به سوالات پژوهش، با استفاده از نرم افزار SPSS بر روی داده های جمع آوری شده، انجام شد. نتایج بدست آمد نشان داد که همبستگی معناداری میان ابعاد دانش زیست محیطی، کوهپیمایی، احساس تعلق خاطر به محیط زیست، و نیز بین احساس تعلق خاطر و رفتاری های حامی محیط زیست، وجود دارد. نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر را می‎توان در حوزه برنامه‎ریزی و مدیریت محیط کوهستانی درکه و سایر محیط های مشابه، بکار گرفت زیرا تاثیر مثبت احساس تعلق خاطر به محیط زیست بر رفتارهای حامی محیط زیست، نشان می دهد که بهبود و بیشتر کردن رابطه احساسی عاطفی افراد با محیط زیست و بهبود خدمات کوهپیمایی ارائه شده به گردشگران و بازدیدکنندگان، منجر به افزایش توجه آنان نسبت به محیط زیست و تمایل به محافظت و حمایت از آن می شود. به عبارت دیگر، فراهم کردن زمینه های مشارکت افراد در برنامه های بهسازی و حفاظت از محیط زیست، احساس تعلق نسبت به محیط زیست در آنها بیشتر شده و در نتیجه رفتارهای حامی محیط زیست، دغدغه آنها در مورد مشکلات زیست محیطی و احساس مسئولیت در قبال محافظت از محیط زیست را در این افراد افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

احساس تعلق خاطر به محیط زیست ، دانش زیست محیطی ، رفتارهای حامی محیط زیست ، کوهستان درکه