بررسی اثرات آموزش های اجتماعی بر کنترل اختلالات رفتاری یادگیرندگان در مدارس

اختلالات رفتاری یکی از چالش های جدی در نظام آموزشی است که تاثیرات منفی بر فرایند یادگیری، تعاملات اجتماعی و پیشرفت تحصیلی یادگیرندگان دارد. با توجه به این که مدرسه به عنوان یک محیط اجتماعی نقش بسزایی در شکل گیری رفتار و شخصیت یادگیرندگان ایفا می کند، آموزش های اجتماعی می تواند نقش موثری در کاهش اختلالات رفتاری ایفا کند. هدف از این مقاله بررسی تاثیرات آموزش های اجتماعی بر کنترل و کاهش اختلالات رفتاری یادگیرندگان در مدارس است. اختلالات رفتاری در مدارس می تواند منجر به مشکلات متعددی همچون کاهش تمرکز یادگیرندگان، ایجاد تنش های میان فردی و کاهش کیفیت آموزش شود. از سوی دیگر، عدم توجه به این اختلالات می تواند به افزایش ترک تحصیل، کاهش اعتمادبه نفس و حتی مشکلات اجتماعی گسترده تر منجر شود. تاکنون پژوهش های متعددی بر اهمیت آموزش های اجتماعی تاکید کرده اند؛ اما هنوز کمبود تحقیقاتی جامع در مورد تاثیرات مستقیم این آموزش ها بر کاهش اختلالات رفتاری یادگیرندگان مشاهده می شود. پرداختن به این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که اختلالات رفتاری نه تنها کیفیت یادگیری فردی را کاهش می دهد، بلکه محیط آموزشی را نیز برای سایر یادگیرندگان مختل می کند. آموزش های اجتماعی به عنوان ابزاری موثر می توانند به یادگیرندگان کمک کنند تا مهارت های خودکنترلی، حل مسئله، همدلی و تعامل سازنده را بیاموزند. این موضوع در نهایت می تواند منجر به بهبود محیط های آموزشی و ارتقای سلامت روانی و اجتماعی یادگیرندگان شود.

کلیدواژه ها:

اختلالات رفتاری ، آموزش های اجتماعی ، کنترل رفتار ، یادگیرندگان ، مدارس ، محیط آموزشی.