بررسی میزان اثرگذاری خصوصیات مسکن بر تمایل به فرزندآوری در خانوارهای ایرانی

پنجره جمعیتی در کشور ایران از حوالی سال ۱۳۸۵ آغاز شده است و پیش بینی می شود تا حدود سال ۱۴۳۰ ادامه پیدا کند. لذا اهمیت توجه به جوانی جمعیت و طولانی کردن این پنجره جمعیتی با بکارگیری قوانین و دستورالعمل های مختلف ضرورت پیدا می کند. در این مقاله، ارتباط بین ویژگی های یک مسکن و فرزندآوری در ایران به وسیله مدل لاجیت ترتیبی و با استفاده از آمار هزینه و درآمد خانوار سال ۱۴۰۱ بررسی شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که عواملی همچون افزایش مساحت، غیر آپارتمانی بودن، کیفیت و مسکن ملکی با افزایش احتمال فرزندآوری خانوارها رابطه مثبت و معنی داری دارد. این یافته ها نشان می دهد که مسکن یکی از عوامل مهمی است که می تواند بر فرزندآوری تاثیر بگذارد. سیاستگذاران می توانند با ایجاد ثبات در بازار مسکن و تخصیص تسهیلات مناسب یا معافیت های مالیاتی برای ساخت و ساز مسکن های بزرگ تر و غیر آپارتمانی، روی تمایل فرزندآوری خانوارها اثر مثبتی داشته باشند. یکی دیگر از یافته های این پژوهش تمایل خانوارهای دارای درآمد سرانه و تحصیلات سرپرست خانوار بالاتر به داشتن فرزند کمتر می باشد که نشان دهنده ترجیح بیشتر این قشر بر کیفیت فرزندان است نسبت به کمیت آنها.

کلیدواژه ها:

خصوصیات مسکن ، مالکیت مسکن ، مدل لاجیت ترتیبی ، نرخ باروری ، مسکن