بررسی تنوع ژنتیکی برخی از گونه های بنفشه ایرانی (.Viola sp) با استفاده از نشانگر مولکولی iPBS
محل انتشار: مجله پژوهش های ژنتیک گیاهی، دوره: 11، شماره: 1
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 75
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PGRLU-11-1_001
تاریخ نمایه سازی: 13 آذر 1403
چکیده مقاله:
گیاه بنفشه (.sppViola ) متعلق به خانواده بنفشگان ازجمله گیاهان زینتی است که به دلیل داشتن ترکیبات سیکلوتیدی در طراحی و ساخت داروها قابل استفاده است. در این پژوهش از ۲۱ اکوتیپ مختلف بنفشه از مناطق شمالی ایران نمونه برداری شد و بعد از استخراج DNA، با استفاده از نشانگر مولکولی iPBS مورد ارزیابی تنوع ژنتیکی قرار گرفتند. بر اساس نتایج به دست آمده، در مجموع ۲۱۴ نوار برای نشانگر iPBS حاصل شد. میانگین درصد چندشکلی مشاهده شده، محتوای اطلاعات چندشکلی (PIC) و شاخص نشانگر (MI) به ترتیب ۹۲.۳۱ درصد، ۰.۳۵ درصد و ۵.۶۴ محاسبه شد. مقادیر شاخص فاصله ژنتیکی Nei نیز بین صفر و ۰.۶۶ قرار داشت. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر تنوع ژنتیکی قابل توجه بین اکوتیپ های بنفشه ایران است و به نظر میرسد که استفاده از نشانگر iPBS برای ارزیابی تنوع ژنتیکی در این گونه مناسب باشد. نتایج مربوط به تجزیه و تحلیل های بین گونه ای و درون گونه ای نشان داد که ۶۱ درصد از تنوع مربوط به تنوع درون گونه ای است. بیشترین میزان پلی مورفیسم (چندشکلی)، تعداد آلل، تعداد آلل موثر، شاخص شانون و نسبت هتروزیگوسیتی مربوط به گونههای V. odorata و V. alba بود. بررسی فواصل ژنتیکی نی و ترسیم دندروگرام هم نشان داد که این دو گونه کمترین فاصله ژنتیکی را با هم دارند. به طور کلی با توجه به اطلاعات تاکسونومیکی موجود و نتایج به دست آمده از این آزمایش می توان گفت که استفاده از نشانگر iPBS کارایی بالایی در مطالعات سیستماتیک جنس Viola دارد. نتایج این آزمایش باعث تفکیک موثر اکوتیپ ها و گونه ها شد که در مطالعات بهنژادی نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
Polymorphism ، Genetic distance ، Interspecies analysis ، پلی مورفیسم ، تجزیه و تحلیل های بین گونه ای ، فاصله ژنتیکی
نویسندگان
فرانه روشن
Department of Plant Breeding and Biotechnology, Faculty of Agriculture, Shahrekord University, Shahrekord, Iran
محمد ربیعی
Department of Plant Breeding and Biotechnology, Faculty of Agriculture, Shahrekord University, Shahrekord, Iran
بهروز شیران
Department of Plant Breeding and Biotechnology, Faculty of Agriculture, Shahrekord University, Shahrekord, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :