بررسی تطبیقی بازنمایی جنایت علیه بشریت در «سوگنامه حلبچه» از کاکه فلاح و «سوگنامه کفرقاسم» از توفیق امین زیاد

کاکه فلاح و توفیق زیاد از شعرای معاصر هستند که بخش زیادی از زندگی­شان در سایه رژیم بعث عراق و رژیم صهیونیستی سپری شد و شاهد جنایت­ علیه مردم کرد و عرب بودند. در چنین شرایطی، دو شاعر، سروده­هایشان را به آینه تمام­نمای جنایت­های رواداشته­شده بر مردم تبدیل کرده و روایتگر عذاب­های مردم بی­بهره از حق زندگی و آزادی در اراضی اشغالی اقلیم کردستان و فلسطین گشته­اند. از آن­روی که جستار مستقلی به بررسی تطبیقی جنایت علیه بشریت در سروده­های کاکه فلاح و توفیق زیاد نپرداخته است، نگارنده به تحلیل تطبیقی جنایت علیه بشریت در سروده­های دو شاعر خواهد پرداخت. مساله بنیادین پژوهش این است که جنایت علیه بشریت، چگونه و در چه قالب­هایی در سوگنامه­­های دو شاعر، نمود یافته و با چه مفاهیمی پیوند خورده است؟ جهت بررسی این مساله، نگارنده از روش توصیفی­ تحلیلی و تطبیقی مبتنی بر بررسی جامعه­شناختی بن­مایه­های سروده­های دو شاعر بهره گرفته­­ است. سیطره خون و تاریکی و مرگ، کشتار غیرنظامیان و توحش و بربریت از پربسامدترین نمودهای جنایت علیه بشریت در سرزمین دو شاعر است که در سروده­­هایشان بازنمایی شده است. تصویر دردمندی ناشی از جنایت در شعر کاکه فلاح، القاکننده رنجی جانکاه­تر از سروده توفیق زیاد است؛ زیرا جنایت علیه بشریت در مرثیه کاکه فلاح برآمده از نسل­کشی سازمان­یافته­ای است که گستره­ای وسیع­تر از جنایت را نسبت به کشتار کفرقاسم شامل می­شود.

کلیدواژه ها:

جنایت علیه بشریت ، ادبیات کردی ، ادبیات عربی ، کاکه فلاح ، توفیق زیاد ، ادبیات تطبیقی