بررسی اثرات متقابل کادمیوم و سیلیس بر صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی توت فرنگی رقم ’پاروس‘

در این پژوهش، اثرات عنصر سیلیسیم در کاهش تنش ناشی از فلز سنگین کادمیوم در توت فرنگی رقم ’پاروس‘ بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی در سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام انجام شد. تیمارهای مورد استفاده شامل کادمیوم از منبع نیترات کادمیوم در سه سطح (صفر، ۱۰۰ و ۲۰۰ میکرومولار) و سیلیسیم از منبع اکسیدسیلیسیم در دو سطح (صفر و ۲۰ میلی مولار) بود. دو ماه بعد از اعمال تیمارهای کادمیوم و سیلیسیم، برخی صفات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی شامل تعداد برگ، تعداد روندک، ارتفاع بوته، سطح برگ، وزن تر و خشک شاخساره، نشت یونی، کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل، کاروتنوئید و میزان فتوسنتز بوته های توت فرنگی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد با افزایش میزان کادمیوم، تعداد برگ، تعداد روندک، طول شاخساره، سطح برگ، وزن تر و خشک بوته در گیاه توت فرنگی کاهش یافت. همچنین کادمیوم سبب افزایش میزان نشت یونی (۶۸/۶۱ %) و کاهش میزان رنگیزه های کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل (به ترتیب ۶/۸۸، ۲/۶ و ۹/۴۷ میلی گرم بر گرم وزن تازه برگ) و کاروتنوئید (۱/۷۵ میلی گرم بر گرم وزن تازه برگ) و به دنبال آن موجب کاهش میزان فتوسنتز در گیاه شد. در مقابل استفاده از سیلیسیم موجب بهبود صفات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی در گیاه توت فرنگی گردید و تا حد قابل قبولی آثار منفی کادمیوم را در خصوصیات رویشی گیاه کاهش داد.

کلیدواژه ها:

فتوسنتز ، کلروفیل کل ، نشت یونی ، نیترات کادمیوم