سنجش شاخص های شکوفایی شهری در شهرهای میانه اندام ایران (مطالعه موردی: شهر زنجان)

امروزه، با توجه به رشد فزاینده ی جمعیت شهرها، مسائل و مشکلات متعددی دامن گیر شهرها شده است. بدین منظور سازمان اسکان بشر به منظور مواجهه با این مسائل و مشکلات و تحقق پایداری شهرها، رویکرد شکوفایی شهری را با تاکید بر پنج بعد بهره وری، توسعه ی زیرساخت ها، کیفیت زندگی، برابری و مشارکت اجتماعی و پایداری محیط زیست مطرح کرده است. با توجه به تاثیر رابطه ی شکوفایی شهری و توسعه ی پایدار، هدف از تحقیق حاضر سنجش شاخص های شکوفایی شهری در شهر زنجان می باشد. در این راستا، روش تحقیق آمیخته (کمی-کیفی) با هدف کاربردی و ماهیت تحلیلی-اکتشافی است. به منظور تحلیل داده ها نیز از معادلات ساختاری مبتنی بر واریانس با روش حداقل مربعات جزئی در نرم افزار Smart-pls استفاده شده است. همچنین جامعه ی آماری تحقیق شامل مدیران شهری، نخبگان دانشگاهی و کارشناسان مسائل شهری زنجان است که با توجه به مشخص نبودن تعداد جامعه ی آماری، با استفاده از روش کوهن در سطح اطمینان ۹۵ درصد، حجم نمونه ۱۰۰ نفر تعیین گردیده که دسترسی به آنها بر مبنای الگوی غیرتصادفی هدفمند می باشد. یافته های تحقیق نشان می دهد که بیشترین مطلوبیت در بین شاخص های شکوفایی شهری در شهر زنجان مربوط به شاخص های بهره وری و زیرساخت ها می باشد. همچنین از بین ۲۵ متغیر مورد بررسی تنها ۵ متغیر «دسترسی مناسب به انواع خدمات اساسی (آب، برق، گاز و تلفن)، امنیت پایدار فردی و اجتماعی برای تمامی گروه های سنی-جنسی، تراکم جمعیت مناسب در سطوح مختلف شهر، دسترسی به مساکن بادوام و جمع آوری و دفع مناسب زباله ها و فاضلاب شهری» دارای ارزش آماره ی بالاتری از ۹۶/۱ بوده و در وضعیت مطلوب قرار داشته اند.

کلیدواژه ها:

توسعه ی پایدار ، شکوفایی شهری ، مدل حداقل مربعات جزئی ، شهر زنجان